Ομιλία Πρωτοχρονιάς 1991

Πρωτοχρονιά του 1991

Το 1991 του οποίου θα αρχίσουμε να μετράμε τα πρώτα βήματα αρχίζει και αυτό το έτος δηλώνει μια πραγματικότητα, μια χρονική πραγματικότητα, την οποία ζούμε ως απλοί άνθρωποι καθημερινώς.

Ζούμε την ρευστότητα των γεγονότων. Γεγονότα που στιγματίζουν αυτό το χρόνο μέσα στον οποίο ζούμε, αναπτυσσόμαστε δημιουργούμε και κοπιάζουμε, για την ολική εφήμερη επιβίωσή μας.

Σεβασμιώτατε, πάτερ και Δέσποτα, βρισκόμαστε στο χρόνο της μεγάλης ρευστότητας των γεγονότων, αλλά και των ανθρωπίνων κινήτρων.

Μέσα από αυτή την διαπίστωση αποχαιρετούμε σήμερα το 1990 και υποδεχόμαστε το επί θύραις νέον έτος 1991. Άλλο ένα έτος εναποτίθεται στην αιωνιότητα και ένα άλλο ανατέλλει.

Στο 1991 όμως δυστυχώς μπορούμε ακόμα να μιλάμε για την φτώχεια και την έλλειψη βασικών αναγκών για την ανθρώπινη επιβίωση.

Είναι συνηθισμένο σ’ αυτές τις γιορτινές στιγμές να ανταλλάσσονται ευχές και παράλληλα να γίνεται μια αναδρομή στα σημαντικότερα γεγονότα της χρονιάς που φεύγει.

Ζούμε στην σφαίρα τοπικών και περιφερειακών ανακατατάξεων οι οποίες επηρεάζουν αναγκαστικά τη ζωή μας και την τοποθετούν μοιραία στην ρευστότητα των καιρών μας που κι αυτή κινεί την ιστορία και συμβάλλει στην διαμόρφωση της.

Οι αλλαγές οι οποίες άρχισαν εδώ και ένα χρόνο στην ανατολική Ευρώπη και ειδικότερα η κατάρρευση των υλιστικών συστημάτων θα πρέπει να γίνει αφετηρία γόνιμου προβληματισμού για την σύγχρονη θέση της Ορθοδοξίας, βοηθώντας τους αδελφούς μας των χωρών αυτών.

Η ύφεση η οποία επικράτησε μετά το 1985 μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων όσον αφορά τους εξοπλισμούς δυστυχώς αναταράσσετε αφού ο σύγχρονος κόσμος ολοένα και πιο δραματικά συνειδητοποιεί το σοβαρό ενδεχόμενο της έναρξης ενός πολέμου, μετά τα τελευταία γεγονότα στις αραβικές χώρες, αλλά και την έκρηξη φανατισμού του Ισλάμ.

Μέσα στα πλαίσια αυτού του ιστορικού γίγνεσθαι ο φακός της επικαιρότητος κατέγραψε και καταγράφει στην ορθόδοξη Ρωσία, το άνοιγμα πολλών Εκκλησιών και ιστορικών Μονών και ιδιαίτερα υπήρξε πολύ συγκινητική η πρώτη Θ. Λειτουργία στο Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βασιλείου Μόσχας, μετά από 73 ολόκληρα χρόνια κοντά στην κόκκινη πλατεία.

Το κρύο η παγωνιά και ο διωγμός των απίστων δεν στάθηκαν ικανά να μετακινήσουν τους πιστούς από την πατρώα ευσέβεια και τα ήθη των προγονικών παραδόσεων.

Τους δε «αντιλέγοντας … εμπαιγμόν και μαστίγον πείραν έλαβον έτι δε δεσμών και φυλακής έτεροι δε … εν φόνω μαχαίρας απέθανον, ύστερούμενοι, θλιβόμενοι κακουχούμενοι”.

Στην γειτονική Αλβανία που η υλόφρων μανία των ηγετών της, η διαβιβρώσκουσα μέχρι μυελού οστέων, τις χριστιανικές αρετές της δικαιοσύνης της αληθείας και της ειρήνης και που ύψωσε τις ολέθριες αρχές της απιστίας σε περιωπή αξιώματος γονάτισε μπρος στους πόδας του Θείου βρέφους της Βηθλεέμ και μέσα στους ύμνους της πρώτης Θείας Λειτουργίας που έγινε φέτος στην χώρα αυτή ακούστηκε το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη» και μας έρχονται στο νου τα προφητικά λόγια «έσται η ισχύς αυτών ως καλάμη στιππείου και αι εργασίαι αυτών ως σπινθήρες και καταδικασθήσονται….και ουκ έσται ο σβέσων».

Άλλο ένα κομμάτι της γης παραδόθηκε στην λατρεία του αληθινού Θεού.

Τα διωκόμενα πιστά τεκνά της Εκκλησίας δεν λησμόνησαν δεν ξέχασαν και έμειναν «εν οις έμαθον και επιστώθησαν και παρέλαβον».

Άλλος ένας επί γης θεωρητικός παράδεισος έπεσε με βέβαιη την ελπίδα ότι έρχονται γι’ αυτούς «καιροί αναψύξεως παρά Κυρίου» στους οποίους «έλεος και αλήθεια, δικαιοσύνη και ειρήνη» θα ανατείλει.

Το ίδιο έτος η Σεπτή Κορυφή της Ορθοδοξίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Δημήτριος ο Α΄ ξεκίνησε την πορεία ειρήνης και καταλλαγής στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής όπου με ξεχωριστές εκδηλώσεις έγινε δεκτός από τους Ορθοδόξους ομογενείς και τον Αμερικανό Πρόεδρο ως αρχηγός των ανά την Οικουμένη Ορθοδόξων και λίγο αργότερα επισκέφθηκε τους ησυχαστικούς τόπους του Αγίου Όρους και των Μετεώρων όπου δια των ευχών του και της παρουσίας του ενίσχυσε τους συνεχιστές της μοναστικής Ορθόδοξης Παράδοσης.

Προσεγγίζουμε όμως εκτός από τα παραπάνω μεγάλα γεγονότα και το πρόβλημα της οικονομικής ή άλλης εκμετάλλευσης της γης αυτοτροφοδοτούμενο από την απληστία και τον εγωισμό του σύγχρονου ελλειπτικού ανθρώπου με αποτέλεσμα την οικολογική καταστροφή η οποία ήδη έχει δώσει δείγματα μη αναστρέψιμα.

Η Μεγάλη Εκκλησία του Χριστού, το Οικουμενικό Πατριαρχείο αφιέρωσε την 1η Σεπτεμβρίου ως ημέρα για την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και εσείς Σεβασμιώτατε ευαισθητοποιημένος όπως πάντοτε στα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητος αφιερώσατε φέτος το ημερολόγιο της Αρχιεπισκοπής Κρήτης στο μεγάλο αυτό πρόβλημα τονίζοντας την ευθύνη εκείνων που για τον ένα η για τον άλλο λόγο υπηρετούν και συνεργάζονται για την περιβαλλοντολογική αναρχία, την υποβάθμιση, την μόλυνση και την καταστροφή της φύσεως του περιβάλλοντος.

Αλλά στο γύρισμα αυτού του χρόνου η τοπική Εκκλησία μας έχει και αυτή να παρουσιάσει με την σειρά της πολλά αξιοσημείωτα που συντελέστηκαν στο πνευματικό και κοινωνικό τομέα κάτω από την σκέπη και ευλογία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Τιμοθέου.

Μέσα όμως απ’ όλα για να μη σας κουράσουμε περισσότερο ξεχωρίζουν οι εκλογές δυο νέων λαμπρών ιεραρχών της Νήσου μας οι οποίοι εκ των Αρχιερατικών χειρών σας, Σεβασμιώτατε πάτερ, έλαβαν την της Αρχιερωσύνης χάριν και επί των ημερών σας ευδόκησε ο Πανάγαθος Θεός να τους χαρίσει στα Θεοφιλή τους ποίμνια, ο Σεβ. Μητροπολίτης Λάμπης και Σφακίων κ. Ειρηναίος και ο Σεβ. Μητροπολίτης Πέτρας κ. Νεκτάριος, από Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής και την θέση αυτή μετά την εκλογή του αγίου Πέτρας, πληρώσατε, Σεβασμιώτατε, δια του ταπεινού προσώπου μου. Γι’ αυτό με την ευκαιρία αυτής της εορταστικής τελετής θα ήθελα να σας παρακαλέσω να δεχθείτε και πάλιν τις ειλικρινείς μου ευχαριστίες για την τοποθέτηση αυτή και να δηλώσω ότι θα προσπαθήσω να φανώ αντάξιος της εμπιστοσύνης και Πατρικής σας αγάπης, πιστός δε και αφοσιωμένος εις το έργον της Αγιωτάτης ταύτης Αρχιεπισκοπής που εις επί τόσα χρόνια οδηγείτε ως καλός Ποιμήν, ως διάδοχος του Πρωτόθρονου Επισκόπου της Κρήτης, Αγίου ενδόξου Αποστόλου Τίτου.

Σεβασμιώτε,

Είμεθα συναγμένοι σήμερα, αυτή την ώρα στον οίκον τούτο, της Πρώτης Αποστολικής Καθέδρας της κατά Κρήτην Εκκλησίας και ενώπιον της Υμετέρας Σεβασμιότητος, ο ιερός Κλήρος οι ενοριακές επιτροπές των ιερών Ναών και Φιλοπτώχων ταμείων, οι εργαζόμενοι και υπεύθυνοι των Ιδρυμάτων, οι Ιεροψάλτες και όλοι οι συνεργάτες σας, για να σας παρακαλέσουμε στο γύρισμα αυτού του χρόνου, τμήματος της αιωνιότητος που μπρος της θρυμματίζονται οι σκέψεις και δε χωρεί η λογική καμιάς θεωρίας και πραγματικότητος, να προσευχηθείτε στον Ύψιστο Θεό “τους καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θέμενος” να κραταιώνει τις ψυχές μας και να οδηγεί δι’ ευχών Υμών τα βήματά μας, κρατούντες ψηλά τα ιδανικά της ελπίδος και της δικαιοσύνης της αρετής της φιλαληθείας και της αγάπης.

Γίνετε άγιε Δέσποτα, ο καταλύτης του ερέβους της εποχής μας, για τους αδελφούς μας, το θεοφιλές Ποίμνιό σας τις μοναστικές Αδελφότητες, για τον κάθε άνθρωπο, «τον θέλοντα εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν».

Γίνετε ο νέος σηματωρός και κήρυκας της Πίστεως μεταλαμπαδεύοντας μας το φως στο δρόμο της ζωής, από το σκότος της απελπισίας και της εσπέρας του παρόντος αιώνος.

Ευλαβώς δε και ολοθύμως δεχθείτε τους εόρτιους χαιρετισμούς μας και τας ειλικρινείς ευχές, όπως ο Κύριος και Θεός μας σας χαρίζει υγείαν αμετάπτωτον και δύναμιν ίνα ίστασθε εν τω προφυλακή ταύτη όπου η πρόνοια του Θεού σας έχει τάξει να πηδαλιουχείτε.

Εκζητούντες δε και τας θεοπειθείς ευχάς σας, όπως και εις το νέο αυτό έτος καταξιωθώμεν «τοις μεν όπισθεν επιλανθανόμενοι τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενοι κατά σκοπόν διώκομεν επί το βραβείον της άνω κλήσεως».

Εις πολλά έτη Δέσποτα.

Αρχιμ. Μακάριος Δουλουφάκης, Πρωτοσύγκελλος Ι. Αρχιεπισκοπής Κρήτης