Ιερά Μητρόπολις Γορτύνης και Αρκαδίας
† Μ Α Κ Α Ρ Ι Ο Σ
ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ
Προς
Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες και τον ευσεβή Λαό της καθ᾽ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας
Εγκύκλιος Αγίου Πάσχα 2013
Αγαπητοί μου,
Για την κεντρική εορτή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, το Άγιο Πάσχα, απευθύνουμε προς όλους τον εκκλησιαστικό χαιρετισμό «Χριστός Ανέστη» και την προτροπή της απόκτησης των βαθύτερων βιωμάτων της πίστης μας, τα οποία προϋποθέτει η χριστιανική πίστη για να εκφωνούν το «Χριστός Ανέστη» όχι μόνο τα χείλη μας, αλλά το είναι μας ολόκληρο.
Κατά την εορτή της Ανάστασης του Χριστού, δεόμαστε προς Αυτόν, να μας προσθέτει καθαρή και αληθινή πίστη, κατά τους χρόνους τούτους, που οι άνθρωποι όλο και περισσότερο στρέφονται προς τα άκρα, σε κάθε μορφής άκρα, για να μεθύσουν το κενό της εσωτερικής απουσίας του Θεού, που δεν πληρούται, από τη μια, με τη διάπραξη του κακού και της βίας και, από την άλλη, με μόνη τη γνώση των γραφών, με ανεκκλησίαστες απολυτότητες, με χαρακτηριστικές μονομέρειες, με ψευδεπίγραφες προσηλώσεις, χωρίς πίστη, χωρίς άδολη αγάπη και καταλλαγή.
Προσκυνούμε τον Κύριο της δόξας, τον «…μόνον αναμάρτητον…» και παρακαλούμε να μας δώσει έμπρακτη μετάνοια και εσωτερική προσευχή, όχι της ικανοποίησης από κενούς τύπους και φαρισαϊκές διατάξεις που κατοχυρώνουν τα ανομολόγητα φοβικά σύνδρομα, χωμένα μέσα στο σκοτάδι του κλεισίματος του εύρους, αλλά όπως των Αγίων Του, των έμπρακτων παραδειγμάτων χάρης και άσκησης, των διανοιγμένων στους ορίζοντες, μετά από πόνο και αγώνες και όχι από ακαδημαϊκές αντιπαραθέσεις και αναίσθητες απομνημονεύσεις, μετά από την απόκτηση μιας πελώριας αγαθότητας, συγχωρητικότητας, υπομονής, αμνησικακίας και ανεξικακίας, γεμάτη από θείο έλεος, από μια πελώρια αγάπη φωτός, τόσης όσο να χωρέσει όλος ο κόσμος.
Χωρίς τα παραπάνω είναι αδύνατο να αναχθούμε σε υψηλότερα στάδια, να μιλούμε, εμείς οι χριστιανοί, για θεία και ουράνια, να ζητούμε να μας μιμηθούν, εκτός και αν αυτά είναι αποκτήματα ενός σύγχρονου πνευματικού ελιτισμού που ξέχασε την παραγγελία του Κυρίου: «…Εάν, λοιπόν, προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και εκεί ενθυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου εξ αιτίας της άδικης και απρεπούς συμπεριφοράς σου, άφησε εκεί το δώρο σου εμπρός στο θυσιαστήριο και πήγαινε πρώτα να συμφιλιωθείς με τον αδελφό σου και έπειτα έλα να προσφέρεις το δώρο σου στο Θεό». (Ματθ. 5,23-25)
Το Πάσχα είναι ιλασμός. Είναι πέρασμα από το νόμο στη χάρη που φθάνει μέχρι «…τα καταχθόνια…» όπως ψάλλουμε στην γ΄ ωδή, του Αναστάσιμου κανόνα.
Ικετεύουμε, λοιπόν, Αυτόν που ήλθε «…φως εις αποκάλυψιν εθνών…». (Λουκ. 2,32) και «…αναστήθηκε όπως είπε…» (Ματθ. 28,6), τον Αχώρητο, να μας καταστήσει ανθρώπους ελέους και γνήσιας αγάπης, όπως Αυτός θέλει, για να γίνουμε αγωγοί της χάρης Του, ως αναπάντεχη δωρεά και όχι ως ανταμοιβή.
Παρακαλούμε τον Αναστάντα, να τον συναντήσουμε όπως είναι, δηλαδή, μέσα στη θεία δόξα Του και στο ανέσπερο φως Του. Παρακαλούμε τον Κύριο να γίνουμε κατά χάρη θεατές του φωτός Του, αυτού του φωτός και όχι άλλου, αυτής της δόξας και όχι άλλης.
Στην ομιλία του για την Ανάσταση, ο μεγάλος Άγιος Συμεών, ο νέος Θεολόγος, λέει, τα εξής: «Αυτά είναι, λοιπόν, τα θεία μυστήρια των χριστιανών, αυτή είναι η μυστική δύναμη της πίστης μας, που οι άπιστοι ή οι δύσπιστοι ή μάλλον οι ημίπιστοι δεν βλέπουν, ούτε μπορούν να δουν ποτέ. Άπιστοι, δύσπιστοι και ημίπιστοι είναι αυτοί που δεν φανερώνουν την πίστη τους με έργα. Γιατί χωρίς έργα και οι δαίμονες πιστεύουν και ομολογούν ότι ο Δεσπότης Χριστός είναι Θεός…».
Απιστίας, έσωθεν και έξωθεν, απιστίας ενός κόσμου πού αντάλλαξε το φως, είτε με τη μελαγχολική αχλή των ημερών ετούτων του παγκόσμιου ανθρωπολογιστηρίου, είτε με την υστερία των προαναφερθέντων καταστροφικών άκρων, τις μεγαλύτερες, δηλαδή, αποδείξεις της απιστίας των καιρών.
Κάθε ανθρωπομορφική σύλληψη περί Θεού αδυνατεί να εισχωρήσει και μάλιστα στο αναστάσιμο βίωμα, πού δε ζητά την εδώ δικαίωση. Αυτό το βίωσαν αληθινά, κατά τα κρίματα του Θεού, οι Άγιοι, οι Προφήτες, οι Δίκαιοι, οι Όσιοι, οι θεατές του φωτός του Χριστού, που κάνει κάποιον άσημο ή σημαντικό, όχι προβεβλημένο, αλλά χαριτωμένο και αγωγό του βέβαιου του μυστηρίου και του θαύματος.
Αυτή η έκλαμψη του μεγαλείου του φωτός, μετά την κάθαρση από το πύο του μίσους ή της κακίας, δεν είναι μεταφυσική, είναι αποκαλυπτική, τρισαυγής, πνοή βίαιη, είναι εκτυφλωτικό βίωμα για εκείνους που το είδαν. Η έκταση ή οι παράμετροι του, δεν μετρούνται εντελώς με κανένα μέτρο του κόσμου, με καμιά περιγραφή, ακόμα και του πλέον δυνατού νου και πολύ περισσότερο με ψευδαισθήσεις κτιστού φωτός ή οραμάτων και ονείρων των λογισμών.
Τα όποια άλλα ανθρώπινα φάσματα ξενιτεύουν ολότελα τον πραγματικό Θεό, όπως π.χ. ο λαός εκείνος πού λησμόνησε το Θεό και κατασκεύασε «…χρυσό μόσχο στο Χωρήβ και προσκύνησε το ανάγλυφο αυτό άγαλμα σαν θεό του…» (Ψαλ. 105, 19)., όπως άλλοι, πριν και μετά, στο περιθώριο ή στο κέντρο αυτής της πράξης, όπως συγκριτικές αναλύσεις ή νομικισμοί, όπως αποπροσανατολιστικά ομοιώματα, όπως προσωποληψίες ή καυχήσεις προβολής προσώπων. Η Καινή Διαθήκη μας λέει: «Αδελφοί μου, μη έχετε την πίστη σας προς τον Κύριον Ιησού Χριστό, με προσωποληψίες». (Ιακ. 2,1)
Ο Αναστάς μας έδωσε την «…αιώνια ζωή και το μέγα έλεος…» τι άραγε μπορούν να δώσουν σήμερα αχαρίτωτοι θεσμοί ή θρησκευτικοί φανατισμοί ή αυτείδωλα, «…αυτείδωλον εγενόμην….», όπως γράφει ο Άγιος Ανδρέας ο Κρήτης, στον αξεπέραστο Μεγάλο Κανόνα του ή όπως τα καταγράφει η οδύνη της ιστορίας; Χάσαμε τον αληθινό πνευματικό αγώνα και προσαυξήσαμε το εγώ μας.
Αδελφοί, η Εκκλησία μας αυτές τις ημέρες ψάλλει: «Να καθαρίσουμε τις αισθήσεις για να αντικρύσουμε το απρόσιτο φως της Αναστάσεως…». Αυτή είναι και η ευχή μας. Πρώτα εμείς οι χριστιανοί, που ο μεγάλος κανόνας μας είναι τώρα, να επανεύρουμε το χάρισμα της πίστης που φωτίζεται μέσα στην Εκκλησία, από το ανέσπερο Φως της Βασιλείας του Κυρίου Ιησού Χριστού, ώστε με τη χάρη και την ευλογία Του, να γίνουμε φωτοφόροι και οι πρόξενοι της ανάστασης και της ελπίδας του κόσμου.-
Χριστός Ανέστη, τέκνα αγαπητά και αδελφοί εν Κυρίω
Ο Μητροπολίτης
† Ο Γορτύνης και Αρκαδίας Μακάριος
