Ο Αρκαδίας Βασίλειος!… ανήμερα της 25ης Μαρτίου

Ο Αρκαδίας Βασίλειος!… ανήμερα της 25ης Μαρτίου

Του Δημήτρη Χ. Σάββα

Εφημερίδα Πατρίς 26 -3- 2012

Διάχυτη είναι η ικανοποίηση τόσο για τον Δήμο Γόρτυνας όσο και για την Μεσαρά γενικότερα, από την εξαγγελία προκειμένου να αξιοποιηθεί η Γεωργική Σχολή Μεσαράς και να μετατραπεί σε Δημόσιο Αγροτικό Τεχνολογικό Λύκειο. Πιο συγκεκριμένα, στις 26 Ιανουαρίου 2012 κατατέθηκε σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή για να λειτουργήσει ως προαναφερόμενο λύκειο η σχολή με ειδικότητες μεσογειακών και νηοτροπικών καλλιεργειών, θερμοκηπιακών κατασκευών και καλλιεργειών. Πρόκειται για μια από τις πέντε σχολές που θα λειτουργήσουν σ’ όλη τη χώρα, κάτω από την καθοδήγηση και εποπτεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Είναι καιρός να γίνουν και κάποια έργα στην ξεχασμένη εδώ και χρόνια Μεσαρά και ελπίζουμε ότι τόσο η Γεωργική Σχολή όσο και το πολύλαθο και πολυσυζητημένο Μουσείο Μεσαράς να αποτελέσουν την αφετηρία των έργων γιατί από λόγια είμαστε χορτάτοι. Για το δρόμο δεν θ’ αναφερθώ, είναι κάτι που έχει κουράσει, εδώ και χρόνια τώρα, όταν αυτός ο τόπος είχε τρεις και τέσσερις υπουργούς. Σε αναμονή όμως, αφού όπως λέει και ο λαός μας “η ελπίδα πεθαίνει τελευταία”.
Ας είναι όμως, για άλλο θέμα ξεκίνησα και αλλού κατέληξα.
Σήμερα θέλω ν’ αναφερθώ σε μια μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας και του ελληνισμού. Στον αοίδιμο επίσκοπο Αρκαδίας Βασίλειο!
Τον Άνθρωπο και Πατέρα που εκτός από την ποιμενική του προσφορά έτυχε να συνδέσει τ’ όνομά του με την ίδρυση της Πρακτικής Γεωργικής Σχολής της Μεσαράς γύρω στα 1917. Οι άνθρωποι της υπαίθρου βρήκαν ανταπόκριση στο πρόσωπό του αφενός ως επίσκοπο, ποιμένα και δάσκαλο, αφετέρου ως πρωτοπόρο αγρότη, προοδευτικό γεωργό και πολυτιμότατο γεωπόνο, στις διάφορες αγροτικές και γεωργικές εργασίες. Τον είχαν απόλυτη ανάγκη. Κι εκείνος! Όπως μπορούσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο καθοδηγούσε το ποίμνιό του απολαμβάνοντας την εκτίμηση και την αγάπη.
Η Πρακτική Γεωργική Σχολή Μεσαράς ήταν ένα από τα έργα που ανέδειξαν τον Βασίλειο Μαράκη, ένα έργο με κοινωνική και αγροτική προσφορά.
Ο Βασίλειος, παρότι βρήκε την περιοχή της Μεσαράς με παχύ και αποδοτικό έδαφος, όμως διαπίστωσε ότι όλες οι γεωργικές δουλειές γινόντουσαν χωρίς μέθοδο, χωρίς σύστημα και μελέτη. Ολα είχαν αφεθεί στην τύχη και στις άσχημες ή ευνοϊκές καιρικές συνθήκες. Τα μέσα καλλιέργειας ήταν πρωτόγονα και οι γνώσεις των αγροτών απλές και στοιχειώδεις, με αποτέλεσμα η απόδοση της εργασίας τους να μην είναι η αναμενόμενη. Το ενδιαφέρον του Βασίλειου στράφηκε αμέσως και προς τον τομέα αυτό. Δίδασκε προσωπικά ο ίδιος τους γεωργούς. Κατά τις επισκέψεις του στην επαρχία, ύστερα από το φλογερό κήρυγμά του στην εκκλησία, ο προοδευτικός ιεράρχης καθόταν ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους της υπαίθρου και συζητούσε επί ώρες μαζί τους για τον τρόπο και το σύστημα εργασίας στην ύπαιθρο, για τις καλλιέργειες και τις ασθένειες των φυτών, για τη λίπανση και τα κλαδεύματα των διάφορων δέντρων. Για πρώτη φορά, την εποχή εκείνη, ακουγόταν ιεράρχης πέραν των καθαρών επισκοπικών των καθηκόντων, που είναι η νουθεσία και η κατά Χριστόν διαπαιδαγώγηση του λογικού ποιμνίου του να ασχολείται και με τα παραγωγικά και γεωργικά έργα των ανθρώπων. Και αυτό ακριβώς είναι που τον καταξίωνε απεριόριστα στη συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας.
Επίσκοπος Αρκαδίας έγινε όταν χήρευσε η Επισκοπή μετά το θάνατο του αοιδήμου Επισκόπου Νικοδήμου. Η συγκεκριμένη Επισκοπή είναι η πρώτη των Επισκόπων Κρήτης. Ετσι λοιπόν στα 1900 πεθαίνει ο Επίσκοπος Νικόδημος και την περίοδο εκείνη ο Βασίλειος είναι μόλις 28 χρονών. Όμως, προκρίνεται από τον ηγεμόνα Πρίγκηπα Γεώργιο και χειροτονείται Επίσκοπος στις 30 Ιουνίου 1902. Για τον ένθεο ζήλο του νέου Επισκόπου μιλάει μια από τις μεγαλύτερες μορφές της Ορθοδοξίας μας, ο Επίσκοπος Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Διονύσιος Καστρινογιαννάκης.
Όμως αυτή η μεγάλη μορφή έπαιξε σπουδαίο ρόλο και σε καιρούς χαλεπούς.
Όρθωσε το ανάστημά της μπροστά στον σκληρό Γερμανό κατακτητή. Τότε που λίγοι, ελάχιστοι, είχαν καρδιά και τέτοια μοναδική δύναμη!
Το θάρρος του Επισκόπου Βασιλείου ήταν σπάνιο!
Ήταν παραμονή του Ευαγγελισμού, του κατοχικού έτους 1942, και ο τότε νομάρχης Ηρακλείου ύστερα από διαταγή των γερμανικών Αρχών κατοχής, με τηλεφώνημά του, ζήτησε από τον μητροπολίτη Κρήτης Βασίλειο την επόμενη μέρα στην καθιερωμένη πανηγυρική δοξολογία του Αγίου Μηνά να μιλήσει υπέρ των Γερμανών.
Τότε εκείνος! απάντησε ευθαρσώς: “Όχι κύριε νομάρχα, δε θα ομιλήσω υπέρ των Γερμανών αλλά κατά!”.
Και η απάντηση του νομάρχη:
“Λυπάμαι σεβασμιώτατε, αλλά θα το μετανιώσετε”.
Πραγματικά, στις 25 Μαρτίου 1942 ο Βασίλειος λειτούργησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά και καταφέρθηκε ενάντια των κατακτητών. Το αμέσως επόμενο πρωινό, στις 26 Μαρτίου, η Γκεστάπο συλλαμβάνει τον μητροπολίτη Κρήτης στο γραφείο του προκειμένου να οδηγηθεί ο αρχηγός της Εκκλησίας της Κρήτης στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Παρενέβη όμως ο γενικός διοικητής Κρήτης Εμμανουήλ Λουλουκάκης και την τελευταία στιγμή με μεγάλη δυσκολία βέβαια, διέσωσε τον μητροπολίτη Βασίλειο ο οποίος με στρατιωτικό αεροπλάνο μεταφέρθηκε στην Αθήνα.
Βασίλειος. Μαρκάκης. Ο ακούραστος ποιμενάρχης, ο αγωνιστής, ο πατριώτης που υπηρέτησε την Εκκλησία αλλά και την Πολιτεία σε δύσκολες στιγμές. Με θάρρος όσο λίγοι. Πέθανε τον Ιανουάριο του 1950. Μια θαυμάσια εκκλησιαστική μορφή, με ακέραιο χαρακτήρα, με απεριόριστο ήθος που τόσο η Εκκλησία όσο και η Πολιτεία οφείλει να θυμάται και να τιμά. Έχουν χρέος.