Ιερά Μητρόπολις Γορτύνης και Αρκαδίας
ΟΜΙΛΙΑ
ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΝΩΣΟΥ
κ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΑΥΤΟΥ
(8-10-2000)
Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Τυρολόης και Σερεντίου κ. Παντελεήμων, εκπρόσωπε της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού ημών Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου,
Σεπτή των θεολέκτων Ιεραρχών χορεία,
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.
Διακατεχόμενος από πλήθος εσωτερικών συναισθημάτων, έμπλεως ιερού δέους και κατανύξεως, κατά την ημέραν ταύτην της προσωπικής μου Πεντηκοστής, κατά την οποίαν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δια της Αγίας Του Εκκλησίας ευδοκεί επί την αναξιότητά μου, ίσταμαι ενώπιόν Σας, Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, δειλιών και τρέμων, αναλογιζόμενος το Προφητικόν λόγιον και λέγων: “Κύριε εισακήκοα την ακοήν σου και εφοβήθην, κατενόησα τα έργα σου και εξέστην”. (Αββακούμ 3, 2)
Καταπλήττομαι από την χάριν της ευεργεσίας, ο νους ιλιγγιά, η σκέψις σταματά, ο λόγος ατονεί. Τα πάντα καλύπτει η μυστική σιωπή.
Ο ανάντης δρόμος προς συνάντησιν του ηγαπημένου Νυμφίου της Εκκλησίας ανοίγεται, το υπαρξιακόν βίωμα ιερολογείται δια του στίχου του Χερουβικού Ύμνου του Μεγάλου Σαββάτου: “Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία, και στήτω μετά φόβου και τρόμου, και μηδέν γήϊνον εν εαυτή λογιζέσθω˙ ο γαρ Βασιλεύς των Βασιλευόντων, και Κύριος των κυριευόντων προσέρχεται”.
Όμως το έθος της τοπικής Εκκλησίας προστάζει προ της καθόδου του Παναγίου και τελεταρχικού Πνεύματος, κατά την φρικτήν ταύτην ώραν, να διατυπώνωνται ολίγαι σκέψεις και υπακούων εις τα καθιερωθέντα εν τη Εκκλησία, αποτολμώ την χρεωστικήν κατάθεσιν ελαχίστου μέρους ευχαριστιών και ευγνωμοσύνης.
Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Η ανεξιχνίαστος Θεία βουλή εκδηλώνεται παραδόξως δια την πεπερασμένην ανθρωπίνην λογικήν, κάποτε ως πνοή βιαία, άλλοτε ως αύρα λεπτή ερχομένη κατά την πρωΐαν επί την κτίσιν του Θεού, άλλοτε άλλως, αλλά πάντοτε ως στιγμιαία εκδήλωσις της αγάπης του Θεού, η οποία κατά τον λόγον του ουρανοφάντορος Ιεράρχου της Καισαρείας, εδημιούργησε τον σύμπαντα κόσμον, συνέχουσα και συντηρούσα αυτόν.
Αλλά πάντως υπό οιανδήποτε μορφήν η βουλήν, αύτη καλεί εις την σώζουσαν χάριν της Αγιαζούσης Εκκλησίας, εις την υπακοήν της Πίστεως, εις την διακονίαν του κόσμου και του πλησίον, εις τον πόθον της ανακεφαλαιώσεως των πάντων εν Κυρίω Ιησού, τω Σωτήρι ημών.
Δια τούτο δεν καταφεύγω απλώς εις αναμνήσεις, ούτε καλλιεργώ εντός μου ένα θρησκευτικόν συναίσθημα αορίστων αξιών και εννοιών. Η μικρή αγάπη απλώς εξαντλείται εις τα όρια ενός ουμανισμού, αλλά η μεγαλοαγάπη των Αγίων Πατέρων, η “Παναγάπη” δια να επαναλάβω τον λόγον του μακαρίου Πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς, ερμηνευομένη δια της υπ̉ αυτού εισαχθείσης εις την θεολογίαν λέξεως: “logosnost” (Ι. Πόποβιτς, Άνθρωπος και Θεάνθρωπος σ. 15-16), παραπέμπουν χαρισματικώς εν τη Εκκλησία, ήτις αγαπά αδιακρίτως, η οποία ζη με το Τίμιον Σώμα και Αίμα του Ιδρυτού Της Κυρίου Ιησού, θεμελιωθείσα επί του κηρύγματος των Αγίων Αποστόλων, η οποία πορφυρώθηκε από την θυσίαν και το Αίμα των Αγίων Μαρτύρων και αυξήθηκε δια της βιωματικής θεολογίας των Αγίων Μαρτύρων, Πατέρων, και Ομολογητών.
Αυτήν την παραπομπήν επεθύμησε παιδιόθεν η ψυχή μου, δια τούτο ηυλίσθην εις τας αυλάς του Κυρίου, ως μηδέν έχων ει μη μόνον την ελπίδα εις το άπειρον έλεος και τους οικτιρμούς του Θεού. Ω μυστηρίου Θείας Αγάπης, ω μυστηρίου φιλανθρωπίας!
Οφείλω το είναι και το έχειν εις την Εκκλησίαν και εν τη Εκκλησία. “Μακάριόν εστι μάλλον διδόναι η λαμβάνειν”. (Πράξεις 20, 35) “Εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν”. (Πράξεις 17, 28) “Τη φιλαδελφεία εις αλλήλους φιλόστοργοι, τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι, τη σπουδή μη οκνηροί, τω πνεύματι ζέοντες, τω Κυρίω δουλεύοντες, τη ελπίδι χαίροντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες” . (Ρωμ. 12, 10-12)
Ανεξιχνίαστοι αι βουλαί του Υψίστου, ένδοξά τε και εξαίσια και θαυμαστά εκείνα τα οποία επιτελούνται από την πάνσοφον πρόνοιάν Του. Δια τούτο ευχαριστώ τον Πανάγιον και Παντοδύναμον Θεόν, ο οποίος επέβλεψεν επί την αναξιότητά μου και έχρισέ με εν τω ελαίω της χρίσεως Αυτού. Είη το όνομα Αυτού ευλογημένον.
Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Ευχαριστώ εκ βαθέων την Υμετέραν Θεοτίμητον Σεβασμιότητα δια την απ̉ αρχής εν τη Εκκλησία Πατρικήν κηδεμονίαν Σας. Δια την εμπιστοσύνην και την αγάπην την οποίαν επεδείξατε επί την ελαχιστότητά μου. Παρά τους πόδας Σας εμαθήτευσα και μαθητεύω.
Εκ του μακαριστού προκατόχου Σας Αρχιεπισκόπου Κρήτης κυρού Ευγενίου έλαβον την κουράν του Αναγνώστου και εκ των τιμίων χειρών Σας έλαβον την κουράν του Μοναχού, την χάριν της Ιερωσύνης, την χειροτονίαν του Διακόνου και του Πρεσβυτέρου, την χειροθεσίαν του Αρχιμανδρίτου και εκ του περισσεύματος της αγαπώσης και ανεξικάκου καρδίας Σας, τα χεύματα απείρων ευλογιών και ευεργεσιών. Αποτελεί δι̉ εμέ προνόμιον ότι επί δεκαετίαν υπηρέτησα πλησίον Σας, ως Πρωτοσύγκελλος, ενός καταξιωμένου εις την συνείδησιν της Εκκλησίας Ιεράρχου, ο οποίος ηνάλωσεν εαυτόν εις την διακονίαν του θείου λόγου, εις το έργον της αγάπης και της φιλανθρωπίας και εις τον αγιασμόν του λαού του Θεού.
Όλως ευγνωμόνως στρέφω την σκέψιν μου προς την Αυτού Θειοτάτην Παναγιότητα τον Οικουμενικόν ημών Πατριάρχην κ. κ. Βαρθολομαίον και την περί Αυτόν Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον ως και προς τους Σεβασμιωτάτους αγίους Αρχιερείς τους υπηρετούντας εν τω Οικουμενικώ Πατριαρχείω, οίτινες με περιέβαλον με στοργήν και εύνοιαν.
Εν τω προσώπω του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τυρολόης και Σερεντίου κ. Παντελεήμονος, εκπροσώπου της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος, υποβάλλω μετ̉ ευγνωμοσύνης ευχαριστίας προς την Μητέρα Εκκλησίαν, εκφράζω την βαθυτάτην αφοσίωσίν μου προς Αυτήν και προς το Σεπτόν Πρόσωπον του Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας κ. κ. Βαρθολομαίου.
Βαθυσεβάστως ευχαριστώ τους αγίους Αρχιερείς, τους συγκροτούντας την Ιεράν Επαρχιακήν Σύνοδον της Αποστολικής Εκκλησίας της Κρήτης, οι οποίοι ετίμησαν την ουδενίαν μου δια της τιμίας ψήφου αυτών.
Καθήκον ωσαύτως ευγνωμοσύνης επιτελών ευχαριστώ εκ βαθέων τον πολυσέβαστον και αγαπητόν μου Γέροντα, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνα, Αρχιγραμματεύοντα της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, δι̉ εμέ πάντοτε επιδείξαντα Πατρικόν και συγκινητικόν ενδιαφέρον και δη εις δυσκόλους στιγμάς της ταπεινής διακονίας μου εν τη Πρωτοσυγκελλία.
Αϊδιον ευγνωμοσύνην εκφράζω προς την Ιεράν Μονήν της Μετανοίας μου, της Υπεραγίας Θεοτόκου της Αγκαράθου, προς τον Πανοσιώτατον Καθηγούμενον Αρχιμανδρίτην Ευμένιον και την αδελφότητα Αυτής, ως και προς την Ενορίαν της γενετείρας μου, της Αγίας Ζώνης Δαφνών Ηρακλείου.
Ευχαριστώ τους σεβαστούς γονείς μου, Γεώργιον και Αικατερίνην, τους κατά σάρκα αδελφούς μου, Ιωάννην και Νικόλαον, τους συγγενείς και πάντας τους φίλους και πνευματικά μου τέκνα.
Ευχαριστώ τους αδελφούς συμπρεσβυτέρους, διακόνους, τας Μοναστικάς αδελφότητας και τον ευσεβή λαόν της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κρήτης δια την συνεργασίαν, συμπαράστασιν και συνδρομήν αυτών εις τα πλαίσια της μέχρι τούδε εν τη Εκκλησία ταπεινής διακονίας μου, πάντας τους συνεργάτας της Εκκλησίας, τους υπαλλήλους των Γραφείων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης και τον Αιδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερον Εμμανουήλ Δασκαλάκην, Γραμματέα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης,
Ευχαριστώ επίσης πάντας τους διδασκάλους και καθηγητάς μου, οι οποίοι μου έδωσαν τα εφόδια της γνώσεως. Ιδιαιτέρως ευχαριστώ την Θεολογικήν Σχολήν της Ορθοδόξου Σερβικής Εκκλησίας, την Θεολογικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εις τας οποίας εδιδάχθην τα ιερά γράμματα, την Πατερικήν σοφίαν και την Ορθόδοξον ανατολικήν Εκκλησιαστικήν Παράδοσιν.
Δια του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Ανδρέα Νανάκη, Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, ο οποίος δια της παρουσίας του εκπροσωπεί την τροφόν θεολογικήν Σχολήν, εκφράζω την ευχαριστίαν μου προς αυτήν και το σεβασμόν μου προς πάντας τους ελλογιμωτάτους κ. κ. Καθηγητάς μου.
Επί πλέον ευχαριστώ τους Καθηγητάς και συμφοιτητάς μου εν ταις Σχολαίς εκμαθήσεως της Γαλλικής Γλώσσης “Αλιάνς Φρανσέζ” των Παρισίων και “Κέντρου Μαντού” των Βρυξελλών, τους εν τω Πανεπιστημίω της Νέας Λουβαίνης Βελγίου, και Σορβόννης των Παρισίων, εξ ης έλαβον το μεταπτυχικόν δίπλωμα, τα τμήματα Ιστορίας των θρησκειών – θρησκευτικής ανθρωπολογίας και βυζαντινού Χριστιανισμού της “εκόλ πρατίκ”, όλως ιδιαιτέρως δε τον σύμβουλον Καθηγητήν μου, Ιωσήφ Παραμέλ, διακεκριμένον Πανεπιστημιακόν και διευθυντήν του Ινστιτούτου της Ιστορίας και της ερεύνης των χειρογράφων του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών ερευνών Γαλλίας, σκαπανέα της βυζαντινολογίας, αναλώσαντα εαυτόν εις την μελέτην και παρουσίασιν των χειρογράφων της ασκητικής Παραδόσεως της Εκκλησίας.
Ευχαριστώ τον Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην Βασίλειον, Καθηγούμενον της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους, ο οποίος μας φέρει σήμερον την ευλογίαν του Περιβολιού της Παναγίας και τον Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην Μάξιμον, Καθηγούμενον της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω.
Εν βαθυτάτη συγκινήσει μνημονεύω των μακαρία τη λήξει γενομένων αοιδίμων Αρχιερέων της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Αγιωτάτης Επισκοπής Κνωσού, Παύλου, Παρθενίου, Μεθοδίου, Γερασίμου και Γερασίμου και πάντων των Αρχιερατευσάντων εν αυτή και επικαλούμαι τας πρεσβείας των Αγίων Επισκόπων Κνωσού, Ζηνοβίου, Γενναδίου, Αναστασίου, των μετασχόντων εις τας Οικουμενικάς Συνόδους, Πινυτού του από 2ου αιώνος, εορταζομένου εις Ανατολήν και Δύσιν, έως και του Νεοϊερομάρτυρος Νεοφύτου Κνωσού, ανδρείως μαρτυρήσαντος εν Ηρακλείω εν τω ιερώ χώρω του Μητροπολιτικού Ναού τούτου κατά το έτος 1821.
Χρεωστικώς μνημονεύω των κεκοιμημένων Ιερέων της Ενορίας Δαφνών, ιδιαιτέρως δε του μακαριστού Αρχιμανδρίτου Μακαρίου Δουλουφάκη. Ωσαύτως του μακαριστού Αρχιμανδρίτου Ιεροθέου Αλεξάκη και πάντων των τη μακαρία τη λήξει γενομένων, ευεργετησάντων με φίλων κληρικών και λαϊκών.
Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα και Σεβασμιώτατοι άγιοι Αρχιερείς, κελεύσατε.
Ακούω τρέμων την Εντολήν της Εκκλησίας, όπως ο ελάχιστος εγώ καταταγώ εις την Αρχιερατικήν χορείαν και διαδεχθώ Αρχιερείς τιμήσαντας την Ιστορικήν Καθέδραν της Κνωσού, από Πινυτού άχρι Νεοφύτου των Αγίων.
Εύχεσθε όπως Κύριος ο Θεός δια της μητρικής κηδεμονίας της Υπεραγίας Θεοτόκου, των πρεσβειών του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Τίτου, πρώτου Επισκόπου Κρήτης, του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Μηνά και πάντων των Αγίων, εξαιρέτως δε των εν τη Νήσω ταύτη διαλαψάντων, ισχύση τας ταπεινάς χείρας μου προς έργον και πληροφορήση την διακονίαν μου, προς δόξαν και πάλιν δόξαν, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, του Ενός εν Τριάδι προσκυνουμένου Παναγάθου Θεού. Αμήν.
