Εγκύκλιος Πρωτοχρονιάς 2009

† Μ Α Κ Α Ρ Ι Ο Σ
ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ
Πρός
Τόν Ἱερό Κλῆρο, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί τόν θεοσεβῆ Λαό τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γορτύνης καί Ἀρκαδίας
Ἐγκύκλιος Πρωτοχρονιᾶς Σωτηρίου Ἔτους 2009

Ἀγαπητοί μου,

Στήν περυσινή ἐγκύκλιο γιά τό νέο ἔτος, εἴχαμε γράψει μεταξύ τῶν ἄλλων καί τά ἑξῆς: «…δεῖτε τά πρόσφατα γεγονότα τῶν πάσης φύσεως καί μορφῶν παραβατικότητας. Δέν εἶναι λοιπόν μακριά ἀπό ἐμᾶς αὐτά πού ἀκοῦμε καί βλέπουμε. Οἱ σύγχρονες κοινωνικές ἀκαταστασίες κτυποῦν πλέον ἐπίμονα τήν πόρτα τῆς αὐλῆς καί τοῦ σπιτιοῦ μας».

Δυστυχῶς μετά ἀπό ἕνα χρόνο διαπιστώνουμε ὅλοι ὅτι ἡ θύρα ὄχι μόνο δέν κτυπήθηκε, ὄχι μόνο στήν αὐλή μας δέν ἔφθασαν τά τραγικά πράγματα τῶν καιρῶν μας, ἀλλά ἐγκαταστάθηκαν στό μέσο τῶν σπιτιῶν μας καί τῆς κοινωνίας.

Οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς ὅλο καί χειροτερεύουν ἀποκαλύπτοντας τό βάθος τῶν πληγῶν. Οἱ ἀναλύσεις παίρνουν καί δίνουν. Ὅλοι προτείνουν λύσεις, τήν μιά ἤ τήν ἄλλη ἀπάντηση. Σ᾿ αὐτές δέν ἐπιθυμοῦμε φυσικά νά προσθέσουμε ἄλλη μιά, ἁπλῶς νά διερωτηθοῦμε, μήπως τό ἐγωϊστικό κοσμοείδωλο ζωῆς, τῆς ἄκρας ἀτομικότητας πού κατασκευάσαμε καί δώσαμε στά νέα παιδιά εἶναι τελικά ἀδιέξοδο;

Μήπως οἱ οἰκονομικές δυσκολίες πού ὑπάρχουν στίς ἀγροτικές κοινωνίες ἔχουν καί μιά ἄλλη μορφή στά ἀστικά κέντρα, ἐκείνης τοῦ ὑπερκαταναλωτισμοῦ καί τῆς ἐγωϊστικῆς εὐζωῒας;

Μήπως τελικά, ἔτσι ἤ ἀλλιῶς, πρέπει νά δοῦμε λίγο βαθύτερα τά πράγματα καί νά ἀναζητήσουμε πρό πάσης ἄλλης αἰτίας, τό χαμένο ἀνθρώπινο πρόσωπο τό ὁποῖο βουτήξαμε στό χάος τῆς ἀποξένωσης τοῦ ἑνός ἀπό τόν ἄλλο καί ὅλοι μαζί ἀπό τόν Θεό;

Μή λέμε ψέματα. Πετάξαμε ἀπό μέσα μας τήν ἐναπομείνασα ἀγάπη καί τήν οἰκτίρμονα καρδιά καί πάνω στό συσκοτισμένο αὐτό κενό καλλιεργήσαμε ὁ ἕνας πρός τόν ἄλλο, τίς λεγόμενες ἀναγκαῖες κοινωνικές σχέσεις. Εἶναι πλέον ψηλαφητές οἱ παγερές ἀποστάσεις, καί ἡ ψυχρότητα. Τό κενό τῆς ἀνθρωπιᾶς. Αὐτό εἶναι τό ποιό ξεκάθαρο κουκούλωμα τῆς κατάστασης πρίν ἀπό τούς κουκουλομένους νέους, δηλαδή τῆς ὑποκρισίας καί μάλιστα μπροστά καί χωρίς ντροπή στά μάτια τῶν παιδιῶν μας!

Συνέπεια τῶν παραπάνω οἱ πάσης φύσεως ἀποκλίσεις ἐκ μέρους των καί ἡ ὑποτίμηση κάθε πράγματος ἀπό τόν κόσμο τῶν νέων πού τελικά, ἄς τό ὁμολογήσουμε: τούς χαρίσαμε ἕνα κόσμο χωρίς Θεό καί ἀξίες. Γιατί λοιπόν κάνουμε τούς ἔκπληκτους;

Πίσω ἀπό τήν μαύρη μπογιά ἑνός ἐκ τῶν συνθημάτων πού γράφτηκαν αὐτές τίς μέρες στούς τοίχους τῆς πρωτεύουσας ἔλεγε: «Ἀράζω, ἄρα ζῶ», εἴμαστε ἕτοιμοι νά ἀνιχνεύσουμε πρῶτα τίς δικές μας εὐθύνες καί μετά ἐκείνων πού ἔγραψαν τό ἀνωτέρω μήνυμα;

Ἐπίσης μᾶς ἔκανε ἐντύπωση ἕνας στῖχος ἀπό τά τραγούδια πού τραγουδοῦσαν οἱ νέοι αὐτές τίς ἡμέρες «…τό πλοῖο τῶν ὀνείρων μου μέ πάει σέ κόσμους πού ἐσεῖς δέν τούς ἀντέχετε…νά σώσω ὁτιδήποτε ἄν σώζεται…»

Μᾶς μιλᾶνε γιά σωτηρία καί γιά κάποιους κόσμους. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, ἐκτός ἀπό ἄλλους χώρους πού εἶναι δική τους δουλειά νά δοῦν τί θά κάνουν, ἔχουμε ἀκούσει; Καταλαβαίνουμε τί σημαίνουν ἄραγε αὐτά; Μᾶς ἀπασχολοῦν; Μέ μιά μικρή προσπάθεια ἐρμηνείας νομίζουμε ὅτι μποροῦμε νά κατανοήσουμε τά μηνύματα πού μᾶς πέμπονται.

Τοῦτο δέ γιατί ἡ Ἐκκλησία ἔχει δυνατότητες, μνῆμες μαρτύρων, τῶν πρώτων μαρτύρων της, πού ἀντιστάθηκαν γυμνοί καί μή ἔχοντας τίποτα ἀπολύτως. Ἐγιναν ὅμως πρώτα ἀπ᾿ ὅλα εὐαίσθητοι δέκτες καί μετά μέ τήν ἀκλόνητη πίστη στό Θεό, ἔπεσαν στά μαρτύρια καί ἔφραξαν μέχρι στόματα λεόντων.

Ὡς ἐκκλησιαστική κοινότητα φέρουμε τήν τιμή τῆς κατοχύρωσης καί χάσαμε τό μαρτύριο τῆς εὐθύνης. Γιά νά εἴμαστε εἰλικρινεῖς ἐγκαταλείψαμε τήν ἄμεση προσέγγιση, κρύψαμε τήν εὐαισθησία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καί εἴπαμε: ὄχι ὅλη τήν ἀλήθεια γιά νά εἴμαστε εὐχάριστοι. Μή μᾶς πειράζει ἡ αὐτοκριτική κάνει καλό. Αὐτή ἡ ὁμολογία ὡς μετάνοια εἶναι ἱκανή νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἐν συνεχεία ἀναζήτηση λύσεων καί προτάσεων.

Σήμερα πού μεγάλο μέρος τῶν νέων τά ἔχει ὅλα, γιατί ἐπαναστατεῖ ἐναντίον πάντων; Τί εἶναι αὐτό πού τήν ἄφησε ἀχόρταστη καί πεινασμένη;

Χωρίς νά καταλήξουμε σέ ἕνα συμπέρασμα καί μέ μόνη τήν ἀνάγκη τῆς δικῆς μας ὡς χριστιανῶν μετάνοιας, σᾶς καλοῦμε πατρικά κατά τό νέο ἔτος 2009, σ᾿ αὐτό τό ἔργο τῆς μετάνοιας καί μετά ὅλων τῶν ἄλλων πραγμάτων.

Σᾶς καλοῦμε, κυρίως τούς μεγάλους καί στήν συνέχεια τούς μικρότερους στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ πού ἀγαπᾶ πολύ τούς μάρτυρες καί ὄχι τούς βολεμένους, πού ἀγαπᾶ τήν μαρτυρία καί ὄχι τήν ὑποκρισία.

Ἐλᾶτε κατά τό νέο ἔτος στήν συντροφιά τοῦ καραβιοῦ τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας, ἔχει σαλπάρει ἐδῶ καί αἰῶνες καί γιά πλήρωμά του θέλει ὄχι εὔκολους ἀνθρώπους μά μάρτυρες καί ἁγίους.

Καλή, εὐλογημένη καί εἰρηνική χρονιά.-

Μέ ἑόρτιες εὐχές
† Ὁ Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Μακάριος