ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ
Ο κόσμος δεν γνωρίζει τίποτε μεγαλύτερο από την κλήση του χριστιανού. Αλλά όσο υψηλότερος είναι ο σκοπός, τόσο δυσκολότερη είναι η πραγμάτωσή του.
Η σοφία του κόσμου αυτού δεν μπορεί να σώση τον κόσμο. Τα κοινοβούλια, οι κυβερνήσεις, οι πολυσύνθετοι οργανισμοί των πιο ανεπτυγμένων συγχρόνων κρατών της γης είναι ανίσχυροι. Η ανθρωπότητα πάσχει χωρίς τέλος. Η μόνη διέξοδος είναι να βρούμε μέσα μας την σοφία, την λύση να μη ζούμε σύμφωνα με τις ιδέες αυτού του κόσμου, αλλά να ακολουθήσουμε τον Χριστό.
Όταν αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε τον Χριστό, κάθε ημέρα της ζωής μας γίνεται μέρα παθημάτων, δακρύων και πόνου. Κατά καιρούς εγείρεται το ερώτημα: “Κύριε, γιατί μας έπλασες έτσι, ώστε να πρέπει να περάσουμε από τόσα παθήματα”; Αδυνατούμε να εννοήσουμε ότι αυτή η αρνητική εμπειρία είναι η οδός της σωτηρίας.
Μην αφήνετε τα πράγματα του κόσμου να σκορπίζουν τον νου σας. Συγκεντρώστε όλη την προσοχή σας, αφιερώστε όλη την ενέργειά σας σε μια ζωή που να ανταποκρίνεται στο πνεύμα των εντολών του Ευαγγελίου.
Ο Απόστολος Πέτρος λέγει για το “βασίλειον ιεράτευμα” ότι μπορεί να εκπληρωθεί με την συμμετοχή μας στη Λειτουργία. Να φοβάστε, αλήθεια, να πηγαίνετε από συνήθεια στη λειτουργία. Προσπαθείστε να ζείτε κάθε φορά πιο βαθιά αυτό που ζούσε ο Χριστός κατά το Μυστικό Δείπνο, όταν εγκαθίδρυσε το μεγάλο αυτό μυστήριο που είναι η θεία Ευχαριστία. Τότε η λειτουργία θα αποβή σωτήρια όχι μόνο για σάς, αλλά και για όσους συμμετέχουν σ’ αυτή. Δεν ανήκει μόνο στους ιερείς να ζουν στην καρδιά τους τα παθήματα του Χριστού για τον κόσμο που είναι λεία της αμαρτίας και του θανάτου.