Προσφώνηση Σεβ. Μητροπολίτου Γορτύνης και Αρκαδίας κ. Μακαρίου προς τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. κ. Θεόδωρο, κατά την Εορτή των Οσίων Παρθενίου και Ευμενίου των εν Κουδουμά, εν τη Ι. Μονή Κουδουμά (10-7-2006).

Απομαγνητοφώνησις προσφωνήσεως του Σεβ. Μητροπολίτου Γορτύνης και Αρκαδίας κ. Μακαρίου προς την Α. Θ. Μ. τον Πατριάρχην Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. κ. Θεόδωρον, κατά την Εορτήν των Οσίων Παρθενίου και Ευμενίου των εν Κουδουμά, εν τη Ιερά Μονή Κουδουμά (10-7-2006).

Αισθανόμεθα την ανάγκην, Μακαριώτατε Δέσποτα, να εκφράσουμε ευγνώμονες ευχαριστίες προς τον Πανάγαθο Θεό, όπου ευλόγησε τη σημερινή ημέρα και ευρίσκεσθε εν μέσω ημών προσφέροντες Εσείς σ’ Αυτόν, τον Αιώνιο Τρισάγιο Θεό, την αναίμακτη Ιερουργία.

Αν αγαπητοί μου αδελφοί, ρίξετε ένα μάτι στο απέναντι πέλαγος και νοητά τρέξετε πάνω από τα κύματα και θελήσετε με το νου να βρείτε στεριά, η απέναντι στεριά μας πάει στα βάθη, στα βάθη προς την Αλεξάνδρεια και απ΄ εκεί θα φτάσουμε στα βάθη της ερήμου. Από δω οι δυο αυτοί κόσμοι, ο ένας απ΄ εδώ και ο άλλος απ΄ εκεί, είναι ενωμένοι άρρηκτα, Μακαριώτατε, η έρημος των Αστερουσίων, ο Αστερουσιανός μοναχισμός και ο πρωτογενής μοναχισμός, η Μητέρα του μοναχισμού, η Εκκλησία της Αλεξάνδρειας.

Όλων ημών των κληρικών και μοναχών και Αρχιερέων τα ονόματα δεν εδράζονται στην μοναστική παράδοση της Αγίας Εκκλησίας της Αλεξανδρείας; Μήπως δεν ακούμε πάντοτε εδώ τους κτύπους από τον απέναντι κόσμο της Αλεξάνδρειας; Μήπως τα κύματα σήμερα Σας έφεραν εδώ πέρα, Μακαριώτατε, για να μας θυμίσετε κατά τον μεγάλο Καβάφη, τον Αλεξανδρινό, τον Καβάφη της Ανατολής τις «ιδανικές φωνές των προπατόρων μας από τα περασμένα»;

Όταν, αδελφοί μου, θα μάθουμε εμείς οι νεορωμιοί, τι εστί η καθ’ ημάς Ανατολή, τι είναι τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία, όταν θα αξιολογήσουμε την εκεί κληρονομιά του Θεού, τότε θα καταλάβουμε ποιάς αγίας κληρονομίας είμαστε οι ταπεινοί συνεχιστές.

Ιδού λοιπόν ενώπιον μας σήμερον ο πρώτος Αρχιερεύς της Αφρικής, ο Προκαθήμενος της αγάπης υπέρ των πτωχών, ο Πατήρ της Ανατολής της Αφρικής, ο διάδοχος του Αγίου Κυρίλλου των δογματικών αγώνων, του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος που χόρτασε φτωχούς, των Αγίων Αββάδων και Ασκητών, των ιστοριών του Γεροντικού, της έσωθεν ερήμου που και αυτήν την ώρα κοχλάζει, καίει ανακατατάσσεται, μοιράζεται, σπαράζεται από τον πόλεμο και τις διαφορές Έθνους επί Έθνους και αρχόντων επί αρχόντων.

Και ιδού ευλόγησε ο Θεός από τη Νήσο Κρήτη να πάρει ένα μικρό παιδί, να σας πω λίγο από την ιστορία του Πατριάρχου, και να το πάρει να το πάει απέναντι μετά από πολυετή υπηρεσία στην Κρήτη, και να το αναδείξει αυτό το παιδί, το παιδί της Κρητικής ευσέβειας, όπως ήταν γνωστός ο Μακαριώτατος εδώ, να το αναδείξει και να το βάλει πάνω στη λυχνία της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, στο Φάρο της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας.

Αυτό, ως Κρήτες, πρέπει να μας συγκλονίζει. Προ ημερών, Μακαριώτατε, λειτουργήσαμε στο χωριό Πρεβελιανά. Δεν είναι πολλά τα χιλιόμετρα από εδώ. Εκεί και δίπλα στο Χωριό Άγιος Θωμάς, από το Οικισμό Πηγαδιανά, ένα άλλο παιδί της Κρητικής ευσέβειας και ευλάβειας έφυγε και αυτό από το Χωριό του και πήγε όπως Εσείς, στο Μοναστήρι της Αγκαράθου, έγινε μοναχός και εν συνεχεία ο αγωνιστής Πρωτοσύγκελλος της Αλεξάνδρειας κοντά στο Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σύλβεστρο, επίσης Κρητικό στην καταγωγή και προερχόμενος και αυτός από την ίδια Ιερά Μονή- και μετά ταύτα έγινε ο Άγιος και μεγάλος Πατριάρχης της Αλεξάνδρειας- και δεν εννοώ άλλον από τον πολύ Μελέτιο τον Πηγά, τον Κρητικό. Τον Άγιο και δογματολόγο της Εκκλησίας, τον απολογητή εναντίον του εγωισμού της Δύσεως.

Λοιπόν, εδώ σήμερα, μαζί με τους εορτάζοντας Αγίους Πατέρας της Ιεράς Μονής Κουδουμά, Παρθένιον και Ευμένιον, γίνεται μια ιερά μίξη της παραδόσεως, της Κρήτης με τα απέναντι Αλεξανδρινά, των «ιδανικών φωνών» των παππούδων και των γιαγιάδων μας, στα Ιερά Πρόσωπα των Αγίων Παρθενίου και Ευμενίου.

Επιτρέψτε μου, επειδή γνωρίζω τι αισθήματα έχετε, αλλά και ποίος είσθε εν μέσω της Ιεράς Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, επιτρέψτε μου τώρα να αναφερθώ ευλαβώς και στο δικό μας Οικουμενικό Πατριαρχείο, που είναι και δικό Σας, εξ άλλου ο Μελέτιος ο Πηγάς, ο Ιερός Προκάτοχός Σας, υπήρξε επί τινι διαστήματι, όχι μόνο ο Πατριάρχης της Αλεξανδρείας, αλλά και ο Τοποτηρητής του Οικουμενικού Θρόνου. Μάλιστα ως Πατριάρχης Αλεξανδρείας παρακολουθούσε και εκείνος τα γενόμενα εν Κρήτη, από εκεί απέναντι και κατηύθυνε εν πολλοίς τα εκκλησιαστικά πράγματα της Εκκλησίας Κρήτης και έχουμε επιστολές του που φυλάσσονται μέχρι σήμερα στα Μοναστήρια μας.

 Επιτρέψτε μου, λοιπόν να αναφερθώ με σεβασμό άπειρο στο δικό μας Οικουμενικό Πατριαρχείο και δικό Σας, την Μητέρα Εκκλησία, επίσης στον Πρώτο των αγίων Πατριαρχών, τον Πατριάρχη μας κ. κ. Βαρθολομαίο, τον οραματιστή, πού σήμερα παρίσταται ενταύθα μυστικώς και αοράτως, συγχαίρων μεθ΄ Υμών Μακαριώτατε, δια την παρουσίαν Σας ενταύθα και ο οποίος μοι έδωκε Σεπτήν Πατρικήν Εντολήν, όταν υπέβαλα τα ταπεινά σεβάσματά μου προς Αυτόν, εν Φαναρίω, μετά την εκλογήν της ουδενίας μου, ως ελαχίστου Μητροπολίτου της Αγιωτάτης ταύτης Επαρχίας,  να Σας υποδεχθώ και να Σας καλέσω να τελέσητε Πατριαρχικήν Θείαν Λειτουργίαν. Ιδού λοιπόν ήλθεν ο καιρός και έφθασεν, συν Θεώ, η ημέρα ταύτη. Τα έφερε έτσι ο Πανάγαθος Θεός, να αγναντεύετε μαζί μας σήμερον τα απέναντι ιδικά Σας.

Το Λυβικόν Πέλαγος μας ενώνει με το Πέλαγος της Αλεξάνδρειας, κύματα, κύματα, κύματα, όπως λέγαμε χθες βράδυ κατά τον πανηγυρικόν Εσπερινόν, ιεράς σκόνης, αγιόσκονης, έρχεται και σκεπάζει και ραντίζει τούτο εδώ τον ορεινό όγκο των Αστερουσίων Ορέων. Από τον Άγιο Αντώνιο, Ευθύμιο, Μακάριο, και λοιπούς μεγάλους Ασκητάς, ποιο να πρωτοπεί κανείς από τους Αγίους της Αλεξανδρινής γης;

Ραντίζει τα παράλια τούτα, εδώ στα οποία υπάρχουν, για όσους δεν γνωρίζετε, μεγάλη Αποστολική και Ασκητική Παράδοση. Αρκεί να αναφερθεί κανείς στους λεγομένους «Αββακόσπηλιους» και στους πιο πέρα ευρισκομένους «Καλούς Λιμένας» που αναφέρονται στο 27 Κεφάλαιο των Πράξεων των Αγίων Αποστόλων, την Αποστολική Αποβάθρα της Εκκλησίας Κρήτης.

Μακαριώτατε, δεν φτιάχνει το Ρωμαίικο μέσα από τα σύνορα της Νέας Ελλάδος. Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Υπάρχει μια άλλη Μεγάλη Ελλάδα, που λέγεται Κωνσταντινούπολις, Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια, Ιεροσόλυμα, Σινά, που λέγεται Άγιον Όρος κ. λ. π. Λέγεται και είναι ακόμα, όσο και αν δεν θέλουν μερικοί να το δουν, η πηγή της κληρονομίας της Ορθοδοξίας των Σλάβων. Ως γνωστόν ο μακαριστός π. Γεώργιος Φλορόφσκι, ο μεγαλύτερος σύγχρονος Ρώσος θεολόγος, λέγει ότι χωρίς Ρωμιούς Πατέρες, Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει. Τα λέω δε αυτά για να μάθουν εκείνοι εκ του ποιμνίου ημών που πολλά τους λέγουν και πολλά ακούουν, αλλά και πρέπει να ενημερώνονται αληθινά.

Όταν το Νεογραικικόν Κέντρον θα συνειδητοποιήσει ποιά η σημασία, Μακαριώτατε, των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων και ευχόμεθα γρήγορα να το συνειδητοποιήσει, θα πρέπει να ενεργοποιηθεί για την ενίσχυση του φιλανθρωπικού, κοινωνικού, ιεραποστολικού και ποιμαντικού έργου αυτών, σ΄ αυτήν την Μεγάλη Ελλάδα, την εκτός εθνικών συνόρων. Αυτή η Μεγάλη Ελλάδα είναι κληρονομία του κόσμου ολόκληρου, προκειμένου και ως λέγει ο Κύριος: «Ίνα πάντες εν ώσι». Υπονοεί την βάση αυτή για να αγιασθεί η Μαύρη Ήπειρος που ποιμαίνετε.

Αδελφοί, μη βλέπετε εμάς τους κληρικούς της Ελλαδικής επικράτειας, που είμαστε κάπως θα λέγαμε τακτοποιημένοι. Μη βλέπετε τον Μακαριώτατο, υπό τα διαδήματα Αυτού. Να τον δείτε σε κάτι Ιεραποστολές που η υγρασία λιώνει τα ρούχα, λιώνει ακόμα και τα μέταλλα, κάμπτει το σίδηρο και καλούνται οι άνθρωποι της Ιεραποστολής να σταματήσουν σαν σιδερόβεργες, για τους λαούς εκείνους που βαπτίζονται Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Όχι διότι έχουμε χρήματα, όχι διότι έχουμε προσφορές βίζας για μια καλύτερη ζωή, όχι διότι έχουμε πληθώρα Καινών Διαθηκών, όπως άλλοι Χριστιανοί, αλλά διότι έχουμε το Ιερό Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας. Το ξέρετε Εσείς, Μακαριώτατε. Από αυτό που μεταλαμπαδεύετε μετά των αγίων Αρχιερέων και πάντων των συνεργατών Σας, εκεί στις αχανείς Χώρες.

Ρώτησαν έναν μαύρο: «Γιατί βαπτίστηκες Ορθόδοξος, αφού οι Ορθόδοξοι δεν σου δίνουν τίποτα, δεν σου κάνουν όσα οι άλλοι». Απάντησε: «Η Ορθόδοξη Ιερουργία, η κληρονομία της Ορθοδοξίας, η Λατρεία της Ορθοδοξίας προς τον Θεόν». Ευλαβώς παρακαλούμε, κρατήσατε, όπως κάνετε, εκ μέρους του ευσεβούς Λαού μας και του Ιερού Κλήρου μας, κρατήσατε, την Ιεράν Προφυλακήν Σας και μη αποκάμετε από τα βάσανα. Έρχονται χρόνια αναψυχής, Μακαριώτατε. Ανακαινίσατε ήδη το Πατριαρχείο. Ταπεινώς νομίζω ότι πίσω από αυτό είναι η αρχή του κόσμου του Θεού που έρχεται για Σας. Η Κωνσταντινούπολις, η Αλεξάνδρεια, δεν θα σβήσουν όπως λένε μερικοί και νομίζουν. Είναι ο κόσμος του Θεού και η κρίσις του Θεού που έρχεται. Κάτω από το ιερό ωμοφόριο Σας και τα διπλά επιτραχήλια Σας, που αξίως φέρετε, ευρίσκεται η κρίσις του Θεού.

Το πρωί κατά την στιγμή της ενδύσεως των Ιερών Αμφίων Σας, άκουσα την ευχή του δευτέρου Επιτραχηλίου Σας, την οποίαν δεν εγνώριζα και ετρόμαξα, δεν την ήξερα, «Του Κυρίου δεηθώμεν, Κύριε Ελέησον, Ανάστα Κύριε κρίνον την γην, πάντοτε νυν και αεί και εις αιώνας των αιώνων. Αμήν.» Η Ορθοδοξία είναι η κρίσις της γης. Για την ανομία, την εκκοσμίκευση, το φρόνημα της περιφρονήσεως του ανθρωπίνου προσώπου και μάλιστα των μαύρων αδελφών μας που για ένα ποτήρι νερό πεθαίνουν, από την έλλειψη μιας ασπιρίνης, πεθαίνουν! Για τούτο πρέπει να Σας συμπαρασταθούμε. Εμείς εδώ πετάμε τα περισσεύματα στους κάδους των απορριμμάτων. Είναι το χρέος της Ορθοδόξου Ρωμαίικης Πίστεως.

Εάν πέσουν οι κόγχες και σβήσουν τα Ιερά της Ανατολής, ετελείωσε η Ορθοδοξία. Υπάρχουν ως τα Ιστορικά Κέντρα της αυτοσυνειδησίας μας και του συνεχούς θαύματος. Τι είναι τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία του Γένους; Ερευνήσατε αγαπητοί μου. Ούτε μάθημα σας κάνω, ούτε συντεταγμένον λόγον έχω γράψει, ομιλώ από καρδίας.

Μακαριώτατε, ευσεβάστως παρακαλώ και με όλο το θάρρος, αναρωτηθείτε πως βρεθήκατε από την Κρήτη σ΄ αυτόν τον Ιερόν Θρόνον. Ποιος είναι πίσω από το Μελέτιο Πηγά, Εσάς, τον Σίλβεστρον και μια σειρά άλλων Κρητών Αρχιερέων που ευρεθήκατε εκεί απέναντι στην Αλεξάνδρεια;

Σήμερα έχομεν χαράν μεγάλην. Βλέπουμε την πνευματική συνέχεια μιας νοητής γέφυρας που στήνεται σήμερα, από δω ως τα εκεί απέναντι. Βλέπουμε στο πρόσωπό Σας τον κάθε αγωνιζόμενο Ιεραπόστολο της Αφρικής, το παπά τον Μαύρο, την γυναίκα την κακοποιημένη και πονεμένη, τους διαφόρους εμφυλίους πολέμους των Φυλών που είναι κάτω από το σκήπτρο Σας και αισθανόμεθα την Πατριαρχική προσευχή Σας, που είναι Ανάστασις Κρίσεως.

Το δεύτερο Ιερό Επιτραχήλιό Σας, που φέρετε για ιστορικούς και συμβολικούς λόγους, τα περί κριτού της Οικουμένης που λένε να τα αφαιρέσετε, Μακαριώτατε, λοιπόν όχι, αφήστε τα εκεί, έχουν πνευματικό περιεχόμενο. Εμείς οι ξαπλωμένοι άνετα στους καναπέδες, άνθρωποι της κατανάλωσης του Δυτικού πολιτισμού, στα αυτιά μας η λέξη κρίσις δεν αρέσει. Νυν όμως η κρίσις του κόσμου. Αν την φράση της φήμης Σας «…κριτού της οικουμένης…» την μεταφράσουμε στις πολλές και διάφορες Αφρικανικές γλώσσες αυτό το: «…κριτού της οικουμένης…» και το σκεφτόμουν στην Θ. Λειτουργία, είναι ένας δείκτης ελπίδος, που δίνει ελπίδα γι αυτούς που θρηνούν, που σκοτώνονται και χάνονται μέσα στην αδικία και μάλιστα όταν αυτό έχει σχέση με το πρόσωπο του Αρχιερέως, δηλαδή του Χριστού, εναποτίθεται, κρεμιέται, αδελφοί, στο επιτραχήλιο το σώμα, το πονεμένο, το δικό τους, γι αυτό είσθε κριτής της Οικουμένης. Είναι ένα ιστορικό πράγμα και προνόμιο, εμείς θα το κάνουμε πνευματικό. «Ανάστα ο Θεός κρίνων την γην».

Δεν είμαστε όλοι, αδελφοί, υπεύθυνοι για το ότι αυτή η Μαύρη Ήπειρος πεινά; Μας κρίνει. Δεν είμαστε υπεύθυνοι για το ότι δεν κάνουμε αυτό που πρέπει; Μας κρίνει. Αυτό μας θυμίζει η παρουσία Σας και μας δημιουργεί πνευματική ανασύνταξη της εσωτερικής ψυχής και καταστάσεως έναντι των κουλτουριάρηδων του νεογραικικού Κέντρου οι οποίοι λέγουν: «Ο ρόλος των Πατριαρχείων της Ανατολής, τελείωσε, ολοκλήρωσαν την ιστορική τους αποστολή. Έσβησαν». Λοιπόν τι γίνεται εδώ; Ιδού ο Πατριάρχης της Αφρικής εν μέσω ημών. Κοντά σε δύο εορτάζοντες ασκητές Παρθένιο και Ευμένιο τους εν Κουδουμά, που από τους δικούς Σας ασκητές της Αιγύπτου, μάθαμε την βαθειά προσευχή, την λεγομένη Ορθόδοξη νήψη και μας ΄μάθαν να κρατούμε τα δυο σκαλιά της πνευματικής ζωής, της κάθαρσης και του φωτισμού, αλλά ο προορισμός είναι το τρίτο σκαλί, εκείνο της θέωσης.

Από την άλλη, ας πούμε, μη απογοητευόμαστε και να πούμε για το πρώτο σκαλί που λέει ο ποιητής: «…και δω που έφθασες, λίγο δεν είναι…». Η Ιθάκη του ποιητή έρχεται. Το νόστιμο ήμαρ. Είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας, το οποίο εθύσατε σήμερα ως ο πρώτος των Αρχιερέων του Αλεξανδρινού Θρόνου και ως ο Δευτερόθρονος Πατριάρχης της Ορθοδοξίας, του πολιτισμού μας. Για τούτο Σας τιμούμε. Τώρα για το ποιος άνθρωπος είσθε, το γνωρίζουμε, Σας τιμούμε και Σας σεβόμαστε.

Μας δημιουργείτε την ανάγκη να γονατίσουμε εμπρός στο Θεό, αδέλφια μου και να πούμε: Ευχαριστούμε Σε Κύριε για ότι μας δίδεις και δοξάζουμε το Πανάγιον Όνομα Σου! Ο Απόστολος Παύλος και Τίτος εδώ και σε Σας ο Απόστολος Μάρκος, εκεί κάτω μας ΄κάναν ανθρώπους, μας έδωσαν πολιτισμό, μας άνοιξαν τα μάτια. Είμαστε μυρωμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ελπίζουμε και παρακαλούμε, Μακαριώτατε, τον Θεό να μη μας εγκαταλείψει. Σας παρακαλώ δε ως ελάχιστος των Επισκόπων της μικρής Εκκλησίας Κρήτης, εν σχέσει  με το χάος των Κρατών της Αφρικής, Σας παρακαλώ ευλαβώς, μη εγκαταλείπετε ποτέ την προσπάθεια. Αυτό το λέω για να Σας δώσουμε λίγο κουράγιο στον αγώνα Σας, να Σας δώσουμε μια μικρή ανάσα. Μην αποκάμετε, μην  αποκάμετε, κρατήστε,  κρατήστε!

Θέλετε δε να πω γιατί το λέω αυτό, γιατί είμαστε στα Αστερούσια Όρη της Κρήτης. Τα Αστερούσια ξεκίνησαν τότε στους Αποστολικούς χρόνους, κατέβηκαν, ανέβηκαν, κάτω – πάνω, αλλά μένουν μέχρι σήμερα ως το λυχνάρι της Χριστιανοσύνης ολοκλήρου της Κρήτης. Το ίδιο είναι και ο Θρόνος Σας. Έλεγα προ ημερών στην περιοχή της καταγωγής του Πατριάρχου Μελετίου Πηγά και στην εορτή του Ιερομάρτυρα Αγίου Κυρίλλου του Κρητός, αυτό που έλεγε ο μακαριστός Οικουμενικός Πατριάρχης της Ρωμιοσύνης Δημήτριος: «Μη ρωτάτε πόσοι είμαστε, αλλά ποιοι είμαστε». Γι΄ τούτο ως Ρωμιός, λέγω ότι η καρδιά μου κτυπά έτσι.

Τα ιερά εμβλήματα της αγίας Αρχιερωσύνης Σας, ευλαβώς Σας παρακαλούμε, όπως φυσικά κάνετε, κάνετέ τα θυσία στο Θεό. Γνωρίζουμε ότι προσεύχεσθε και για μας εδώ, συνεχίστε παρακαλούμε για να μη σογίνουμε, να κρατήσουμε την Ορθόδοξη Πίστη της οποίας η σλαβική πλευρά πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι χωρίς παλαιά λυχνάρια, φως καινούργιο για τον κόσμο δεν γίνεται. Όταν αυτά τα δύο δεν τοποθετηθούν στον ίδιο αναβάτη, αύριο δεν έρχεται.

Η εχθές παρήλθεν ήδη, έλεγε ο μακαριστός Χαλκηδόνος Μελίτων, το σήμερον έφυγε, η αύριον έρχεται άνευ ημών και η μεθαύριον; Είναι ερωτήματα βασανιστικά τα οποία Σας τα θέτω ευσεβάστως και εν ασυντάκτω λόγω, ενώπιων της Αγίας Κάρας του Οσίου Παρθενίου του εν Κουδουμά της Κρήτης και με αφορμή την εδώ ευλογητή παρουσία Σας, η οποία προσωπικώς μου γεμίζει την αίσθηση εκείνη που λέγει: «…και δω που έφθασες λίγο δεν είναι..». Κοίτα απέναντι, κοίτα απέναντι και παρηγορήσου, άκου το φλοίσβο της θαλάσσης, άκου πως έρχεται δροσιστικά στην ψυχή!

Καθαίρει και αποπλύνει και ένας άλλος κόσμος καλύτερος θα ανατείλει. Για τούτο υπάρχουμε, για αυτό ζούμε. Γι΄ αυτό κρατούμε τις προφυλακές της Πίστεως. Πολλά τα έτη Σας, Μακαριώτατε.-