Ιερά Μητρόπολις Γορτύνης και Αρκαδίας
Ἀπολυτίκια
Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Κουδουμᾶ τοῦ σεμνείου
τούς νέους κτίτορας,
τούς αὐταδέλφους ὁσίους
ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς ἐγκρατείας καί εὐχῆς βολαῖς ἐκλάμψαντας,
θεῖον Εὐμένιον ᾠδαῖς
καί Παρθένιον σοφόν, τιμῶντες ἀξιοχρέως
ὑπέρ ὑμῶν τάς ἐντεύξεις
πρός τόν Χριστόν αὐτῶν αἰτούμεθα.
Ἕτερον τοῦ Ὁσίου Παρθενίου. Ἦχος ὁ αὐτός.
Ἐν σπηλαίοις οἰκήσας
ἀνεζωγράφησας
ὁσίων ἄρτι τῶν πάλαι
τάς ἀρετάς, ἀσκητά,
Κουδουμᾶ μονῆς δομῆτορ ἱερώτατε
ὅθεν εἰς ὕψος ἀνελθών
θεωρίας μυστικῆς,
Παρθένιε, χάριν εὗρες
ὑπέρ ἡμῶν ἱκετεύειν
τῶν προστρεχόντων τῇ σῇ χάριτι.
Ἰδιόμελον ἐκ τῆς Λιτῆς, Ἧχος γ΄.
Τά σπήλαια καί τάς ὀπάς τῶν Ἀστερουσίων ὀρέων ἐπιλέξαντες ὡς τῶν ἀσκητικῶν ὑμῶν καμάτων κονίστραν τῆς Θεοτόκου σεμνεῖον ἐν Κουδουμᾷ ἐδομήσατε καί τήν ἔρημον ἐπολίσατε, παναοίδιμοι∙ καί νῦν, Παρθένιε καί Εὐμένιε, εἰς τάς μονάς τάς ἐπουρανίους μετατεθέντες μή παύσησθε πρεσβεύοντες τῷ εὐϊλάτῳ Κυρίῳ εἰρήνην καταπέμψαι πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ καί ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τό μέγα ἔλεος.
Μεγαλυνάριον
Πρέσβευε, Παρθένιε, τῷ Χριστῷ σύν τῷ Εὐμενίῳ αὐταδέλφῳ σου τῷ σεπτῷ ἄφεσιν πταισμάτων ἡμῖν ἀεί διδόναι τοῖς σπεύδουσι σῇ θείᾳ σκέπῃ ἑκάστοτε.
Ὁ Ὅσ. Παρθένιος γεννήθηκε στά Πιτσίδια Μεσαρᾶς τό 1829, ὅπως καί ὁ ἀδελφός του Εὐμένιος τὸ 1846. Ἀπό τήν παιδική τους ἡλικία, ἀξιώθηκαν πολλῶν θαυμάτων ἀπό τόν Θεό.
Ἀγάπησαν τήν ἡσυχία καί εἰσῆλθαν στον μοναστικό στίβο τὸ 1858 στήν Ἱ. Μ. Ὁδηγήτριας. Ἀσκήτευσαν σκληρά στήν περιοχή τοῦ Μαρτσάλου κοντά στό Ἁγιοφάραγγο, ὅπου ἐκάρησαν μεγαλόσχημοι μοναχοί, ἐνῶ ὁ Εὐμένιος χειροτονήθηκε διάκονος καί πρεσβύτερος.
Ἀργότερα καί ἀφοῦ ἔζησαν ἐρημητικά γιά λίγα ἔτη στά Ἀστερούσια Ὄρη, ἔφθασαν στά ἀσκηταριά τοῦ Κουδουμᾶ καί ἔγιναν οἱ νέοι κτήτορες τῆς ἐρειπωμένης Ἱ. Μονῆς Κουδουμᾶ.
Ἕνα ἀναρίθμητο πλῆθος θαυμάτων καί σημείων ἐτέλεσαν οἱ Ὅσ. Πατέρες, ζῶντες κατά τήν αὐστηρή μοναστική παράδοση. Τό Μοναστῆρι μεγάλωσε καί κατέστη σπουδαῖο μοναστικό κέντρο βιώσεως τοῦ ἀσκητικοῦ ὀρθοδόξου μοναχισμοῦ.
Πολλοί προσκυνητές εὐργετήθηκαν πνευματικά ἀπό τούς λάμποντες Ἁγίους καί τή χάρη τῆς Παναγίας πού τόσο ἀγάπησαν οἱ Ὅσιοι.
Τό 1905 ἐκοιμήθη ὁ Ὅσ. Παρθένιος καί ἡ ἀνακομιδὴ τῶν τ. λειψάνων του ἔγινε τό 1907, ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Ἀρκαδίας Βασίλειο, ἐνῶ τό 1920 ἐκοιμήθη ὁ Ὅσ. Εὐμένιος.
Οἱ Ὅσιοι κατέστησαν στὴ συνείδηση τῶν πιστῶν ὡς Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας. Τὰ ἐγκαίνια τοῦ πρώτου Ἱ. Ναοῦ πρὸς τιμὴν τους τελέστηκαν στὴν Ἱ. Μ. Κουδουμᾶ ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Γορτύνης καὶ Ἀρκαδίας Κύριλλο τό 1983. Τὸ 2007 ἔγινε ἡ ἐπίσημη κατάταξη τῶν Ὁσίων, ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, κατόπιν εἰσηγήσεως, διὰ τῆς Ἱ. Ἐ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γορτύνης καὶ Ἀρκαδίας κ. Μακαρίου.
Η κατάταξη των Αγίων Παρθενίου και Ευμενίου στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας 2007
