Ποίημα στον Άγ. Τίτο

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΙΤΟΣ

Βαρύς ὁ κλῆρος σου Ἅγιε Τῖτε,
τοῦ Εὐαγγελίου στήν Κρήτη ν᾽ ἀπλώσης
τή φωνή τή σωτήρια, «ἐπεφάνη ἡ χάρις.»
Τέκνο γνήσιο, Τῖτε τοῦ Παύλου στήν πίστη
ἀπό τότε πού ἐκεῖνος τῶν Καλῶν Λιμένων
τά γαλήνια ἐτάραξε νερά.
Ἡ φωνή του ἀστραπῆ οὐρανόσταλτη
τόν θεό τῶν εἰδώλων, στό Ἰδαῖον
ἀπό τό θρόνο του ἐγκρέμισε..
Μακρυνή ἡ ξενητιά σου αἰῶνες μετροῦσε
βουβή, τῶν ἀνθρώπων τήν ἀτέλειωτη πλάνη.
Καί τώρα σεμνά στόν παληό σου τόν ἔνδοξο θρόνο.
Ποιμενάρχη τρανέ, καθισμένος,
στό νησί μας ν᾽ ἁπλώσης τήν ἁγία σου χάρι.

† Τ.

Τοῦ Μητροπολίτου Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Τιμοθέου

Περιοδ. «Ἀναγέννησις» Αριθμ. Φ. 42, ἔτος 1966