Ιερά Μητρόπολις Γορτύνης και Αρκαδίας
Σεβασμιώτατε, Κύριε Δήμαρχε, Κύριε Πρόεδρε του Τοπικού Συμβουλίου,
Κύριοι εκπρόσωποι των στρατιωτικών και Πολιτικών αρχών και φορέων, Κυρίες και Κύριοι.
Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, για να αποδώσομε τον οφειλόμενο φόρο αιώνιας τιμής και ευγνωμοσύνης στην υπέρτατη θυσία των 36 Εθνομαρτύρων (21 γυναικών και 15 ανδρών), οι οποίοι στις 14 Αυγούστου 1944, στα ιερά και αιματοβαμμένα αυτά χώματα των Σκουρβούλων, έδωσαν απλόχερα ότι πολυτιμότερο είχαν, δηλαδή τη ζωή τους, για τη λευτεριά της Πατρίδος μας της Κρήτης από το φρικτό και απάνθρωπο ζυγό της Ναζιστικής σκλαβιάς.
Όπως όλοι γνωρίζομε, στις 20 του Μάη 1941 ο Χίτλερ επιτέθηκε εναντίον του Νησιού μας χρησιμοποιώντας τις πιο επίλεκτες δυνάμεις του, δηλαδή τους αλεξιπτωτιστές και τη φοβερή αεροπορία του.
Στην επίθεση αυτή η Κρήτη βρέθηκε τελείως εγκαταλελειμμένη και ανυπεράσπιστη, ουσιαστικά προδομένη από τη βασιλομεταξική δικτατορία. Κανένα οχυρωματικό έργο, κανένας εξοπλισμός – απεναντίας μάλιστα αφοπλισμένος ο Κρητικός λαός από το καθεστώς του Μεταξά, λόγω των δημοκρατικών φρονημάτων του – η Κρητική Μεραρχία εγκλωβισμένη στην άλλη Ελλάδα ενώ υπήρχε κάθε δυνατότητα να μεταφερθεί έγκαιρα στο Νησί και να το υπερασπίσει.
Οι λιγοστές συμμαχικές δυνάμεις (άγγλοι, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί), τσακισμένες και αποδιοργανωμένες από τα πλήγματα που είχαν υποστεί στην άλλη Ελλάδα από τους Γερμανούς, καθώς και τα λίγα τάγματα των νεοσύλλεκτων και αγύμναστων Ελλήνων, στρατιωτών που είχαν μεταφερθεί την τελευταία στιγμή από τα κέντρα κατάταξης της Πελοποννήσου, δεν μπορούσαν να σώσουν την Κρήτη.
Παρά ταύτα, ο άμαχος Κτητικός λαός, αν και άοπλος, ρίχτηκε σύσσωμος στον αγώνα, με ότι μέσον εύρισκε, για να σώσει το Νησί και έγραψε με τον ηρωισμό και την αυτοθυσία του απαράμιλλες σελίδες δόξας και μεγαλείου.
Τελικά, μετά από δεκαήμερο αφάνταστα σκληρό και αδυσώπητο αγώνα, η Κρήτη κατακτήθηκε από τους Ναζήδες για τους λόγους που αναφέραμε, καθώς επίσης και λόγω των τεράστιων στρατηγικών σφαλμάτων των Άγγλων, ιδιαίτερα στο αεροδρόμιο του Μάλεμε.
Και ναι μεν έπεσε η Κρήτη, η ψυχή όμως του Κρητικού λαού δεν υποτάχθηκε στους Ναζήδες. Αρχίζει αμέσως η μεγαλειώδης Κρητική Εθνική Αντίσταση, στην οποία μετέχει ολόψυχα σύσσωμος ο Κρητικός λαός, εκτός από τους ελάχιστους προδότες και συνεργάτες των κατακτητών.
Σε ολόκληρη την Κρήτη δημιουργείται πλήθος αντιστασιακών οργανώσεων, οι οποίες, παρά τα ελάχιστα πολεμικά μέσα που διαθέτουν και παρά την απουσία της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας του τόπου, εν τούτοις σ όλο το διάστημα της κατοχής διεξάγουν ένα συνεχή και ανελέητο αγώνα κατά του κατακτητή και του επιφέρουν σκληρά και συνεχή πλήγματα.
Κρύβουν, περιθάλπουν και φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή τους Άγγλους, Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς στρατιώτες, που είχαν εγκλωβιστεί στο Νησί μετά τη μάχη της Κρήτης. Αναπτύσσουν ένα ευρύτατο δίκτυο κατασκοπίας σε βάρος των Γερμανών και στέλνουν πολύτιμες πληροφορίες στους Συμμάχους, οι οποίες θα τους βοηθήσουν αφάνταστα, ιδιαίτερα στο μέτωπο τους στην Αφρική. Διενεργούν πλήθος σαμποτάζ εναντίον του κατακτητή και του επιφέρουν τεράστιες καταστροφές στα πολεμικά του μέσα.
Δίδουν στρατεύματα και τους προξενούν μεγάλες απώλειες. Εξαιτίας της αντιστασιακής αυτής δράσης του Κρητικού λαού, οι Γερμανοί αναγκάζονται να διατηρούν στο Νησί γύρω στις εκατό χιλιάδες Γερμανοϊταλικά στρατεύματα, προκειμένου να το κατέχουν, λόγω της στρατηγικής του σημασίας, αν και οι δυνάμεις αυτές τους ήταν τόσο αναγκαίες στα άλλα κρίσιμα μέτωπα του πολέμου.
Στην περιοχή μας δρα η αντάρτικη ομάδα του Πετρακογιώργη, μια από τις πιο σημαντικές αντιστασιακές οργανώσεις της Κρήτης, στην οποία στηρίζουν και συντηρούν ολόψυχα όλα τα χωριά της κάτω Μεσαράς και του Αμαρίου, χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες και τις θυσίες από τα αντίποινα των Γερμανών.
Οι κάτοικοι τους κατατάσσονται πρόθυμα αντάρτες στην Ομάδα, τη συντηρούν και τη διατρέφουν, την ενημερώνουν για κάθε κίνηση των Γερμανών, κρύβουν και φυγαδεύουν στη Μ. Α. τους Συμμάχους στρατιώτες, μετέχουν στα δίκτυα κατασκοπείας, στα σαμποτάζ και τις μάχες που δίδει η Ομάδα εναντίον των κατακτητών. Όπως και η υπόλοιπη Κρήτη, έτσι και ο λαός της περιοχής μας δίδεται ολοκληρωτικά, ψυχή τε και σώματι, στον απελευθερωτικό αγώνα.
Τόσο η Μάχη της Κρήτης, όσο και η Κρητική Εθνική Αντίσταση, τσακίζουν κυριολεκτικά τους κατακτητές. Για το λόγο αυτό τα αντίποινα των Γερμανών εναντίον του Κρητικού λαού είναι φοβερά και απερίγραπτα: Ομαδικές και ατομικές εκτελέσεις, ασύλληπτα στο νου βασανιστήρια, ομηρίες και αποστολές στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, φυλακίσεις, κάψιμο και ολοκληρωτικό ξεθεμελίωμα των χωριών, φρικτές αγγαρείες, κατάσχεση και αρπαγή όλων των προϊόντων και των αγαθών.
Παρ’ όλα ταύτα ο Κρητικός λαός δεν κάμπτεται, δεν συνθηκολογεί με τον κατακτητή. Συνεχίζει ανυποχώρητα τον απελευθερωτικό αγώνα μέχρι το τέλος της Κατοχής, χωρίς να υπολογίζει τα αίματα και τις θυσίες. Το Σύνθημά του είναι ένα και μόνο : «καλλίτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»!
Σ’ αυτό, λοιπόν, το ιστορικό πλαίσιο εντάσσεται και η μεγάλη θυσία των Σκουρβούλων στις 14 Αυγούστου 1944.
Την ημέρα εκείνη οι Ναζήδες, έχοντας σαν πρόφαση τον φόνο, μεταξύ Κισσών και Σκουρβούλων, δύο στρατιωτών τους που λήστευαν την περιοχή, εκδικούνται με όλη τους τη λύσσα και τη βαρβαρότητα τη ολόψυχη συμμετοχή των κατοίκων της στον Αντιστασιακό αγώνα, λες και οι Κρητικοί δεν είχαν το δικαίωμα να αγωνιστούν για τη λευτεριά τους, λες και οι Ναζί είχαν το δικαίωμα να σκλαβώνουν τους λαούς!
Συνέλαβαν λοιπόν την ημέρα εκείνη 22 κατοίκους των Σκουρβούλων, εκ των οποίων οι 18 ήταν γυναίκες, 7 κατοίκους του Μαγαρικαρίου, εκ των οποίων οι 2 ήταν γυναίκες, 5 άνδρες από τις Καμάρες, 1 από το Πετροκεφάλι και μια γυναίκα από τη Βιάννο, σύνολο 36 πατριώτες, δηλαδή 21 γυναίκες και 15 άνδρες και τους εκτέλεσαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο στην άκρη του χωριού, μπροστά στα έντρομα μάτια των υπόλοιπων γυναικόπαιδων των Σκουρβούλων. Μόνο μια πολύ δυνατή φαντασία μπορεί να συλλάβει τη φρίκη της εκτέλεσης αυτής : Τα παιδιά να βλέπουν τις μανάδες τους να θερίζονται από τα Γερμανικά πολυβόλα, οι μανάδες τις κόρες και τους γιους τους, μάνες και κόρες να στέκονται μαζί στη γραμμή της εκτέλεσης, αδέρφια και ανδρόγυνα να δέχονται αγκαλιασμένα το θάνατο. Πάνω από εξήντα μικρά παιδιά έμειναν ορφανά από την εκτέλεση αυτή!
Έδειξαν οι Χιτλερικοί την «αντρειά» τους σκοτώνοντας ανυπεράσπιστες γυναίκες, μανάδες μικρών παιδιών, κοπέλες, γριές αφού δεν ήταν ικανοί να νικήσουν τους άνδρες πάνων στα βουνά!
Αυτός ήταν ο πολιτισμός τους, αυτή ήταν η «Νέα τάξη» που ήθελαν να επιβάλουν σ’ όλο τον κόσμο δια πυρός και σιδήρου!
Κι όμως, οι ηρωίδες των Σκουρβούλων δεν τους φοβήθηκαν, δεν δείλιασαν μπροστά στα πολυβόλα, δεν υποτάχτηκαν, δεν έγιναν προδότες και συνεργάτες τους για να γλιτώσουν τον θάνατο, στάθηκαν Ελληνίδες και Κρητικές πραγματικές και έδωσαν απλόχερα τη ζωή τους για την Πατρίδα και τη λευτεριά! Με την ηρωική θυσία τους καταξευτέλισαν και καταρράκωσαν το περιβόητο Γ΄ Ράϊχ και έδειξαν στους σκλάβους πως αποχτιέται η λευτεριά!
Μαζί με τις αρχαίες Σπαρτιάτισσες, τις Σουλιώτισσες τις Ναουσαίες, τις Μεσολογγίτισσες, τις ηρωίδες του Αρκαδίου, τις αγωνίστριες της Εθνικής μας Αντίστασης, θα λάμπουν αιώνια στο στερέωμα της δοξασμένης και αιματογραμμένης Ελληνικής Ιστορίας και θα αποτελούν αθάνατα σύμβολα για τους νεότερους Έλληνες κα Ελληνίδες, Κρητικούς και Κρητικές! Φυσικά, το ίδιο μεγαλείο είχε και η θυσία των 15 ανδρών, που εκτελέστηκαν μαζί τους.
Την ίδια μέρα που γίνεται το ολοκαύτωμα των Σκουρβούλων, οι Γερμανοί εκτελούν άλλους 25 πατριώτες στη Γέργερη και καίνε τα’ Ανώγεια Μυλοποτάμου. Τρείς μήνες νωρίτερα, είχαν κυριολεκτικά ξεθεμελιώσει το Μαγαρικάρι, τις Καμάρες, τη Λοχριά, και τα Σαχτούρια επειδή ήταν ανταρτοχώρια.
Γενικά, ο Αύγουστος του 1944 ήταν ο πιο φρικτός μήνας ολόκληρης της κατοχής. Οι Γερμανοί χάνουν οριστικά τον πόλεμο και για το λόγο αυτό ξεχύνουν όλη τη λύσσα και τη θηριωδία τους εναντίον του Ελληνικού λαού, προκειμένου να τον εκδικηθούν για την ακατάπαυστη αντίσταση που τους πρόβαλε σ’ όλο το διάστημα της κατοχής, αλλά και για να εξασφαλίσουν την χωρίς απώλειες αποχώρησή τους από την Ελλάδα.
Από τα μέσα μέχρι τα τέλη Αυγούστου 1944 οι Γερμανοί εκτελούν ομαδικά: 27 στο Σωκαρά, 32 στη Δαμάστα, 13 στον Καμαριώτη, 18 στο Καμαράκι, 36 στα Σείσαρχα, 42 στο Γερακάρι, 20 στο Καρδάκι, 30 στις Βρύσες, 38 στο Άνω Μέρος, 35 στην Κρύα Βρύση και εκατοντάδες άλλους στα διάφορα χωριά του Νομού Χανίων. Τα περισσότερα από τα χωριά αυτά τα καίνε και τα καταστρέφουν εκ θεμελίων. «Τα Κρητικά τα χώματα με το βελόνι αν τα σκάψεις, αίμα παλικαριών θα βρεις, κόκαλα θα ξεθάψεις»! Τα ίδια φρικτά εγκλήματα διαπράττουν οι Ναζί στο διάστημα αυτό και σ’ όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Κλείνομε ευλαβικά τα γόνατα στη μνήμη όλων αυτών των Εθνομαρτύρων!
Κυρίες και Κύριοι.
Οι μάρτυρες της Εθνικής μας Αντίστασης δεν θυσιάστηκαν για να αποκτήσουν τιμές και δόξες, αυτές έχομε χρέος να τους τις αποδίδομε εμείς οι μεταγενέστεροι. Εκείνοι έδωκαν απλόχερα τη ζωή τους για τη λευτεριά της Πατρίδας, αλλά και για να διδάξουν με το ηρωικό τους παράδειγμα τους μεταγενέστερους ότι η λευτεριά δεν δωρίζεται από κανένα, ούτε από φίλους ούτε από συμμάχους. Η λευτεριά αποχτιέται με το αίμα και θυσία του λαού εκείνου, που θέλει να ζήσει ελεύθερος και όχι σκλάβος! Χωρίς την ελευθερία η ζωή του ανθρώπου δεν έχει καμιά αξία, είναι ζωή ζώου.
Η μεγαλύτερη τιμή, λοιπόν, που έχομε να κάμομε στους Εθνομάρτυρες αυτούς, είναι να ενστερνιστούμε τα ιδανικά της Πατρίδας και της ελευθερίας, για τα οποία εκείνοι θυσιάστηκαν και προπαντός να διδάξουμε τα ιδανικά αυτά στα παιδιά μας, στη νεολαία μας. Δυστυχώς, η νεολαία μας σήμερα βομβαρδίζεται συνέχεια με κακά και επικίνδυνα ξενόφερτα ήθη και τρόπους ζωής, τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση με την αγνή Ελληνική παράδοση, με τη δοξασμένη Ελληνική Ιστορία. Προσπαθούν, με τον τρόπο αυτό, εκείνοι που στοχεύουν να μεταστρέψουν την Πατρίδα μας σε αποικία τους, να διαλύσουν τη νεολαία μας, την ελπίδα του Έθνους, για να μην μπορεί να τους αντιστέκεται. Αφελληνίζουν τα κακά αυτά ξενόφερτα ήθη τα παιδιά μας, τα αποπροσανατολίζουν, τα κάνουν να θεωρούν τις αξίες και τα ιδανικά, την ανθρωπιά, την αξιοπρέπεια, την αρετή, το σεβασμό, την αλληλεγγύη, την ίδια τη φιλοπατρία, σαν ξεπερασμένα πράγματα, πολλές φορές σαν «βλακείες»! Τους προβάλουν σαν πρότυπο τη ζωή της ζούγκλας, όπου ο καθένας θα επιδιώκει το ατομικό του βόλεμα με οποιοδήποτε τρόπο, δίκαιο ή άδικο, νόμιμο ή παράνομο, θα είναι ασύδοτος να κάνει ό, τι θέλει καταπατώντας τα δικαιώματα των άλλων, δεν θα σέβεται τίποτα, δεν θα υπολογίζει τίποτα πέρα από το ατομικό του συμφέρον, ο ισχυρός θα καταπατεί τον αδύνατο. Αυτά όμως είναι ο Ελληνικός πολιτισμός, η Ελληνική παράδοση, η Ελληνική Ιστορία; Κανείς δεν λέει ότι πρέπει να είμαστε σωβινιστές και αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Όμως, πρέπει να προστατέψομε τη νεολαία μας από τις κακές ξένες επιδράσεις, γιατί διαφορετικά θα χαθεί το μέλλον της Πατρίδος μας.
Από την άλλη μεριά, η εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας, στο Αιγαίο και τα νησιά του, απειλείται συνέχεια από τους ιμπεριαλιστικούς κύκλους της Τουρκίας. Αν νομίζομε ότι η εδαφική μας ακεραιότητα θα προστατευτεί από τους τάχατες συμμάχους μας, το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, είμαστε πολύ γελασμένοι. Εκείνοι έχουν αποδείξει, με την μέχρι τώρα στάση τους στην Κύπρο και το Αιγαίο, το ακριβώς αντίθετο. Έχουν την Τουρκία χαϊδεμένο παιδί τους, υποστηρίζουν τις κατακτητικές της βλέψεις σε βάρος της Χώρας μας, αδιαφορούν και ποδοπατούν προκλητικά τα δίκαια του Ελληνικού λαού. Όταν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς;
Την Πατρίδα μας, λοιπόν, θα την υπερασπίσουν μόνο τα παιδιά της, με τους αγώνες και τις θυσίες τους, όπως έκαμαν οι αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης και όλων των απελευθερωτικών μας αγώνων.
Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει ο Ελληνικός λαός και ιδιαίτερα τα Ελληνικά νιάτα, να γαλουχούνται συνέχεια με τα πατριωτικά ιδανικά, με τα διδάγματα της δοξασμένης Ελληνικής Ιστορίας. Αν αφήσομε τη νεολαία μας να αλλοτριωθεί από τις κακές ξένες επιδράσεις, τότε δεν θα έχει την ψυχική δύναμη, το κουράγιο, να αγωνιστεί και να θυσιαστεί για τη σωτηρία της Πατρίδας και της Ελευθερίας μας. Οι κίνδυνοι είναι πολλοί.
Χρειάζεται λοιπόν, σήμερα, να κάμομε μια καινούρια Εθνική Αντίσταση. Αντίσταση πνευματική, αντίσταση πολιτιστική, αντίσταση πατριωτική, ενάντια στην λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, ενάντια στους εθνικούς κινδύνους που μας απειλούν.
Να πιέσομε την Πολιτεία για να βάλει, επιτέλους στα σχολικά προγράμματα την Ιστορία της Εθνικής μας Αντίστασης, για να την διδάσκονται τα παιδιά μας και να εμπνέονται απ’ αυτήν. Μόνον έτσι θα σώσομε το μέλλον της Πατρίδας και της φυλής μας. Αν τα πράξομε όλα αυτά, αν κάμομε το χρέος μας σαν Έλληνες πατριώτες τότε θα τιμήσομε πραγματικά τους Εθνομάρτυρες των Σκουρβούλων, τους Εθνομάρτυρες όλης της Κρήτης, όλης της Ελλάδας. Έτσι θα γίνομε αντάξιοι απόγονοί τους. Εκείνοι για τα ιδανικά αυτά έδωκαν τη ζωή τους.
Ζήτω η αθάνατη Εθνική μας Αντίσταση!
Ζήτω η λεβεντογένα Κρήτη!
Ζήτω η ένδοξη Ελληνική μας Πατρίδα!
Σκούρβουλα, 21-8-2005
Στυλιανός Ταβερναράκης
