ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ
ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ
κ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ
(20-7-2005)
“Αγαπήσω σε, Κύριε η ισχύς μου. Κύριος στερέωμά μου και καταφυγή μου και ρύστης μου” (Ψαλμ. 17, 2-3)
Μακαριώτατε και Θειότατε, Πατριάρχα Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. κ. Θεόδωρε,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Φιλαδελφείας κ. Μελίτων, Εκπρόσωπε της Α. Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού ημών Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου,
Σεβασμιώτατε Αρχιεπίσκοπε Κρήτης κ. Τιμόθεε, Πρόεδρε της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης, Σεβασμιώτατοι άγιοι Αρχιερείς της Εκκλησίας Κρήτης, Σεβασμιώτατοι,
Εξοχώτατε κ. Γ. Γραμματέα της Περιφέρειας Κρήτης, Κύριε Δήμαρχε, Εντιμότατοι Άρχοντες, Εντιμότατοι Εκπρόσωποι όλων των Αρχών και των Φορέων,
Αδελφοί μου κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί,
Με τα ιερά αυτά λόγια που ευρίσκονται χαραγμένα στα θεόπνευστα χειρόγραφα της Αγίας Γραφής, “Σε αγαπώ Κύριε, η δύναμή μου! Ο Κύριος είναι το στερέωμά μου, η καταφυγή και ο ρύστης μου”, ο Προφητάναξ Δαυίδ ευχαριστούσε τον Θεό με ύμνους και ωδές πνευματικές.
Τα ανωτέρω αν τα αναλογιστούμε δια της προοπτικής του εφήμερου χρόνου, τότε η δοξολογία τούτη μπορεί να στολιστεί μόνο με τις νοσταλγίες του ιστορικού χρόνου. Αν όμως τα βιώσουμε μέσα από το μυστήριο της Εκκλησίας οδηγεί χωρίς άλλο στα έσχατα της αναπαύσεως της Βασιλείας του Θεού, ακόμα και τότε όταν ο άνεμος φυσά αντίθετος και δυσκολεύει τον ελλιμενισμό του νοητού σκάφους της Αγίας Εκκλησίας.
Ένας τέτοιος άνεμος που φύσηξε εδώ στα νότια της Μεγαλονήσου πριν 2000 χρόνια περίπου, έφερε ένα αλεξανδρινό πλοίο στους Καλούς Λιμένες της Κρήτης. Το σκάφος αυτό μετέφερε δέσμιο τον Απόστολο των Εθνών Παύλο, αναφερόμενο σαφώς στο Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων. Από τότε αυτή η περιοχή έγινε η Αποστολική αποβάθρα της Κρήτης και η αρχή του έργου του ευαγγελισμού ολοκλήρου του τόπου μας.
Απ’ εδώ, άρχισε να σπείρεται στο έφορο έδαφος της Μεσαράς ο λόγος του Θεού και να εξακτινώνεται προς κάθε κατεύθυνση της ηρωοτόκου Κρήτης η νέα εν Χριστώ ζωή, η κατά χάριν θέα του Θεού Πατέρα της Καινής Διαθήκης, της γεμάτης και καινούργιας επαγγελίας του Κυρίου προς τον άνθρωπο.
Το νέο αυτό μήνυμα του Αποστολικού λόγου, η ορθή Πίστη στο Θεό και η καρδιακή δοξολογία Του δεν μας επιτρέπει να πούμε απόψε ότι η εγκατάσταση ενός Επισκόπου της Εκκλησίας είναι η ευκαιρία πραγματοποιήσεως προγραμματικών δηλώσεων, όπως λέγονται, αλλά είναι η εν Κυρίω πρώτη επίσημη συνάντηση αυτού μετά του ευσεβούς λαού, της λαχούσης αυτώ εκκλησιαστικής Επαρχίας, αφού η τάξη της ενθρόνισης στο διάβα των χρόνων αναπτύχθηκε σταδιακώς χωριστά από την Θ. Ευχαριστία και την ανάβαση στο ιερό Σύνθρονο. Επομένως και κατά συνέχεια της Θ. Ευχαριστίας τα αποψινά τίθενται εν τω μέσω της Εκκλησίας και καλούμαστε όλοι και μάλιστα ο ομιλών, να ζητήσουμε από το Θεό την ευλογία, το έλεος και την χάρη Του.
Προσκαλούμαστε να ενατενίσουμε το εκκλησιαστικό γεγονός γενικότερα ως αποκάλυψη του Θεού, η οποία χωρίς άλλο μας λέει ότι η Εκκλησία, δηλαδή όλοι μας, κληρικοί και λαϊκοί, πρέπει να θεραπεύσουμε τις πληγές της ύπαρξης: Τις συνέπειες από την λήθη του Θεού, τα στίγματα του κοσμικού προγραμματισμού από τη διάβρωση του κοσμικού, να χωρίσουμε την έξη από την λατρεία, την διαφθορά από την διαχείριση των ιερών της Εκκλησίας πραγμάτων, την φιλοδοξία από τις προσπάθειες, την καταλαλιά από το ενδιαφέρον, την μονιμότητα από τα πρόσκαιρα, το θράσος από το θάρρος, την υποκρυπτόμενη σκληρότητα από την επίπλαστη ευγένεια και την φανερή από τις διεκδικήσεις, και εν τέλει και γενικώς την αγάπη από την ιδιοτέλεια. Οι ως άνω αναφερθείσες διαπιστώσεις είναι οι απαράγραπτες εντολές του Θεού και απόψε παρακαλούμε θερμώς και όλως ιδιαιτέρως: Εύχεσθε αδελφοί, εύχεσθε πάντες, ώστε να γίνουν κανόνας μας.
Τούτη την ώρα ακούομε τον απειλούντα θόρυβο από τα μανιασμένα κύματα της θάλασσας του βίου, βλέπουμε τα πικρά δεσμά του κόσμου των αδυνάτων, τα επερχόμενα και αισθανόμαστε την αγωνία του ταξιδιού της ζωής του κάθε ανθρώπου, και σαν ένα μικρό τρεχαντίρι προσκαρτερούμε να προσαράξουμε ως ελάχιστα παιδιά του Παύλου και του γνησίου Αυτού τέκνου, του Τίτου στον εύδιο λιμένα της Εκκλησίας.
Ακουμπούντες το αποστολικό ιερό της Νοτίου Κρήτης ελκόμεθα ζωηρώς εις το να εκκλησιάσουμε έτι περαιτέρω την ζωή μας, να γίνουμε Εκκλησία προσευχομένων προσώπων. Η κάθαρση, ο φωτισμός και η θέωση, είναι τα σκαλοπάτια εκείνα που οδηγούν στην δόξα της Ορθοδοξίας των Αγίων Πατέρων, δι΄ ης θα έλθει η Βασιλεία του Θεού πάνω στην γη, όπως παρακαλεί η Εκκλησία σε κάθε της σύναξη, “ελθέτω η Βασιλεία Σου”.
Οι πειρασμοί όμως έγιναν ευέλικτοι, όπως η πονηρία μας. Για τούτο εκτείνουμε μετά πάσης βεβαιότητος τας χείρας επί του σκάφους της Εκκλησίας, την ελπίδα του κόσμου, για να μη προκάμουν τα φουρτουνιασμένα κύματα να μας απολέσουν.
Θα επικεντρώσουμε, με όση δύναμη μας χαρίσει ο Κύριος, την προσπάθειά μας στην διαφύλαξη της Αγιότητος του τόπου της Μεσαράς, όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από την πολυετή και Αποστολική Ιστορία της και θα εργαστούμε μαζί με το θεοσεβή λαό και όλους τους Φορείς του.
Με την χάρη του Θεού θα επιχειρήσουμε την καλλιέργεια του λειτουργικού βιώματος και κατά προέκταση την λατρευτική αναζωπύρωση και περαιτέρω ευπρέπεια των χώρων λατρείας και προσευχής. Η καταγραφή και μάθηση από τους ιερούς θησαυρούς των Μονών και Ενοριών θα είναι από τα πρώτα βήματα του μορφωτικού και επικοινωνιακού έργου της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.
Με την συνδρομή όλων υμών θα προσπαθήσουμε για την αναβάθμιση της Ενοριακής ζωής μέσα στα πλαίσια της Αγίας Παραδόσεως της Εκκλησίας, διακονούσα όμως τις ειδικές συνθήκες και τις καλπάζουσες απαιτήσεις των συγχρόνων καιρών.
Με την συνεργασία όλων των κληρικών, επιστημόνων και θεολόγων της περιοχής, και πιο πέρα, επιθυμούμε την ποιοτική καλλιέργεια του ιερού κλήρου σε πνευματικό και μορφωτικό επίπεδο κάτι που ενημερώνει για την σύγχρονες προοπτικές της ποιμαντικής δραστηριότητος, επιτρέπει την εύλογη χρήση όλων των νέων μεθόδων και εργαλείων δουλειάς και απομακρύνει από την φοβερή ασθένεια των καιρών, το ψυχοφθόρο πάρεργο της αργολογίας και αργοσχολίας.
Μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε ποιμένες και διδάσκαλοι, έχοντες ακλινή προσήλωση στην δογματική ακρίβεια, στο ιεραρχικό πολίτευμα και στο εν γένει ιεροκανονικό επίταγμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Με ευλάβεια αναφερόμαστε τούτη την ώρα σε όλα ανεξαιρέτως τα Μοναστήρια και τα Άγια προσκυνήματα της Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας. Με τες πρεσβείες των Αγίων έχουμε τον διακαή πόθο να συνεχίσουμε το έργο της συνδρομής προς αυτά, του εμπλουτισμού και της ανακαινίσεώς των, της αναδείξεώς των και να τονίσουμε ότι οι χώροι αυτοί είναι τα μετερίζια της Πίστεως, οι τόποι της κατά Θεόν αναπαύσεως, οι πνευματικές προφυλακές της Μεσαράς.
Με την συνδρομή όλων και έχοντες υπ όψη τον πόνο ή την ανάγκη πολλών ευλογημένων νοικοκυριών της περιφερείας μας, επιθυμούμε την συστηματική ανάπτυξη του φιλανθρωπικού έργου της Εκκλησίας ανά Ενορία και κεντρικά, την συστηματική διαφώτιση του λαού για τις περίεργες αιρέσεις που κυκλώνουν εσχάτως όλη την Κρήτη και την έμπρακτη εκδήλωση του ενδιαφέροντος της Εκκλησίας για όλες τις κατηγορίες των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.
Η μέριμνά μας, με την βοήθεια του Θεού, πρέπει να στραφεί όλως εντόνως στην ελπίδα του αύριο την νιότη, τα νέα παιδιά του τόπου και να τους πούμε ειλικρινά ότι τα ξεπερασμένα κατηχητικά σχήματα που τους απωθούσαν από την Εκκλησία και ήταν ξενόφερτη συνήθεια από την Δύση, σιγά – σιγά δίνουν την θέση τους στην εκκλησιαστική σύναξη, στον ελεύθερο διάλογο, ως γεγονός συνάντησης μετά του Θεού πρόσωπο και αγάπη. Δεν μας έσωσαν ποτέ οι θριαμβολογίες και ο όλεθρος που ακολουθούσε τους πολυτάραχους μιμητισμούς μας.
Ελάτε μαζί να κτίσουμε νεανικές συνάξεις, συναντήσεις κάτω από το ιλαρό φως της ακοίμητης κανδήλας της Εκκλησίας που φωτίζει, καθαίρει και διαλύει τη μούχλα των υπογείων, το αβέβαιο του φτιαξίματος των ψευτοπαραδείσων. Ιδιαιτέρως γι αυτό, μαζί με κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως επιθυμούμε όχι να κατακρίνουμε τους τυχόν εμπλεκόμενους, αλλά να τους δώσουμε την γεύση της Εκκλησίας, την νηφάλιο μέθη του Ορδοδόξου πολιτισμού.
Αν και πέρασαν τόσοι αιώνες και παρά τα επιτεύγματα της επιστήμης και της σοφίας των ανθρώπων, υπάρχουν σήμερα πολλοί νέοι που ζουν σαν γέροι. Απελπισμένοι στρατοκόποι από ένα σύγχρονο πολιτισμό που ανέχεται με χαμογελαστό προσωπείο το θάνατο, τη καταστροφή του καλού αυθορμητισμού, το σβήσιμο κάθε προσδοκίας, τον πρόωρο γηρασμό, φτιαγμένος από τα αβάσταχτα φορτία του άγχους, της αποστροφής και της φριχτής μόνωσης, μοναξιάς που συγκροτεί ένα νέου τύπου φόνο συμπλεγμάτων και ανομιών, πολλές φορές μάλιστα τόσο οδυνηρός ώστε να διχάζει και να σκίζει στα δύο τον εσωτερικό κόσμο της νιότης που παλεύει σαν πρωτομάρτυρας, για να κρατηθεί στην ισορροπία της ενότητα ψυχής και σώματος, βασικότατη αρχή των λόγων, του μόνου Αιώνιου Νέου, του Ιησού Χριστού.
Αγαπητοί Νέοι, παιδιά μας, πολύ χαρακτηριστικά λέει η Σοφία Σειράχ: “Από λύπης γαρ εκβαίνει θάνατος και λύπη καρδίας κάμψει ισχύν» (Σ. Σειράχ 38-12) ποτέ όμως δεν θα παύσει να υπάρχει νεανικός σκοπός και τραγούδι για σας μέσα στην Εκκλησία του τόπου σας, που στέκεται θυσιαστικά απέναντι στο χάος, την καταστροφή και την ανισότητα. Μάθετε ότι ο Θείος Δομήτορας της ελπίδας και της νιότης είναι μέσα σας και ως νέοι είστε τα προνομιούχα πλάσματα του Θεού.
Δεν ταιριάζει λοιπόν σε σας η ταπεινολογία αλλά η πραγματική ταπεινοφροσύνη χωρίς την οποία δεν μπορείτε να πλησιάσετε ο ένας τον άλλον. Ο Χριστός μακάρισε μαζί με τους άλλους και τα παιδιά, τους νέους (Μαρκ. 10,16) δείχνοντας μ’ αυτό το τρόπο ότι είναι οι αυθεντικοί Του μαθητές, και όχι οι οπαδοί Του. Η Εκκλησία Του άνοιξε για όλους και ιδιαίτερα για σας, την Βασιλεία Του σαν δώρο και όχι σαν ανταπόδοση και οφειλή.
Η δημιουργία λοιπόν εστιών μερίμνης με άξονα τις γενικότερες ανησυχίες των νέων, η παραμονή στα μουσικά διαστήματα της Ανατολής και η βοήθεια προς στις πάσης φύσεως σύγχρονες ανάγκες των νέων, είναι θέματα πρώτης προτεραιότητος.
Βεβαίως τούτο δε σημαίνει ότι διαλάθει της προσοχής μας το βάρος από τα γηρατειά, η μέριμνα των γερόντων, λέει χαρακτηριστικά η Αγία Γραφή “Μη ατιμάσης άνθρωπον εν γήρα αυτού” (Σ. Σειράχ 8,6), Γι΄ αυτό πρέπει να η δημιουργούν πνευματικές εστίες, νέων και γερόντων, ως και για την εργαζόμενη μητέρα και μάλιστα εκείνη που ανατρέφει με τόσους κόπους παιδιά, μέσα στο φόβο μη τυχόν το παιδί της κάποτε το ρουφήξει μια ξενόφερτη εστία, μια κακή συναναστροφή ή ένας εσωτερικός σεισμός της ψυχής που δημιουργούν οι σειρήνες των καιρών.
Ιδού ολίγες μικρές σκέψεις στα πλαίσια μιας ταπεινής διακονίας των ενταύθα πραγμάτων και αναγεννήσεως όλων των Εκκλησιαστικών Επιτρόπων των διαφόρων τομέων της λειτουργικής, ποιμαντικής, διοικητικής και φιλανθρωπικής δραστηριότητος της Ιεράς Μητροπόλεως.
Παρακαλούμε εξ όλης ψυχής και όλης της καρδίας να προσεύχεσθε ώστε να επιτελέσουμε τα πάντα προς δόξαν Θεού και της Αγίας Αυτού Εκκλησίας. Παρακαλούμε στις προς Κύριον προσευχές σας να ενθυμήστε την ευλογημένη αυτή γωνιά της Κρήτης.
Η πορεία όλων μας είναι μια συνέχεια πάνω στους αγώνες της Εκκλησίας και μια διαδοχή στηριγμένη στο της Ιεράς Γραφής “Μη μέταιρε όρια αιώνια, α έθεντο οι πατέρες σου” (Παροιμ. 22, 28). Δια τούτο με ταπείνωση και δέος θα συνεχίσουμε το έργο του Μακαριστού προκατόχου μας, αιδοίου Μητροπολίτου Γορτύνης και Αρκαδίας κυρού Κυρίλλου. Τούτη την ώρα ζητούμε την ευχή του με αισθήματα βαθύτατου σεβασμού και στα όσα προσέφερε θεαρέστως επί τόσα χρόνια στην Εκκλησία του Χριστού τα οποία είναι καταγεγραμμένα στις σελίδες της τοπικής Εκκλησίας.
Ενθυμούμεθα με ιερό δέος το γνήσιο του κρητικού χαρακτήρος του, το διάστημα της προσφάτου ασθενείας του, την παραδειγματική υπομονή και καρτερία του. Ευχαριστούμε θερμώς και όλους όσους τον βοήθησαν και του συμπαραστάθηκαν με αφοσίωση. Ενθυμούμεθα με συγκίνηση την συμμετοχή του σε τόσες εκδηλώσεις της Εκκλησίας, με πρώτη νομίζω εκείνη της δυναμικής συμμετοχής του, ως Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, για την επιστροφή από την ξενιτειά της Τιμίας Κάρας του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Τίτου. Πάντοτε θα μνημονεύουμε αξιοχρέως και με θέρμη ψυχής του ονόματός αυτού. Ο κύριος να αναπαύσει την μακαρία ψυχή του εν Χώρα ζώντων. Η Μεσαρά και η Εκκλησία Κρήτης πάντοτε θα τον μνημονεύει με πολύ αγάπη. Έφυγε ένας Ιεράρχης μιας ολόκληρης γενιάς Αρχιερέων του Μεγάλου Κάστρου που αγάπησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας και την Κρήτη.
Επίσης μνημονεύουμε του ονόματος πάντων των αιδοίμων προκατόχων ημών, όλων των κεκοιμημένων κληρικών και μοναχών που σκεπάζει η μεσαρίτικη γη. Εκείνους που πότισαν αυτήν με τους αγώνες τους, όλως εξαιρέτως δε του από Αρκαδίας Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Κρήτης κυρού Ευγενίου, όστις μοι έδωκε την πρώτη κουρά της Ιερωσύνης και ο οποίος μας οδήγησε όλους μας στο λειτουργικό και μυσταγωγικό ήθος της Ορθοδόξου λατρείας, στο ανάργυρο της Ιερωσύνης, στην αγάπη για την Εκκλησία, στο Πατριαρχικό ήθος και την ευπρέπεια. Πολυσέβαστε Δέσποτα, να ΄χουμε την ευχή και την αγία σου ευλογία.
Τώρα ευλαβώς στρέφομε την σκέψη μας προς την Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία. Είμαστε και θα είμαστε πάντοτε αφοσιωμένοι προς Αυτήν. Έχουμε εστραμμένο το έσω της καρδιάς μας στο Ιερό των Ορθοδόξων Κέντρο, την Πρωτόθρονη Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, την σκέπη και προστασία της Κρήτης.
Απ΄ αυτή την αγία ευλογία και το ιερό προνόμιο πού έχει ο κλήρος και ο λαός μας, αναγόμαστε στην Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας Κρήτης και διακηρύσσουμε προς τον ιερό κλήρο και τα ευσεβή τέκνα της Μεσαράς, ότι ο Επίσκοπός τους έχει την αναφορά αυτού εις τα προλεχθέντα, τα οποία εξασφαλίζουν με σιγουριά την φυγή από την σκληροκαρδία του επαρχιωτισμού, την μικρότητα των εθνοφυλετισμών και την εν Χριστώ άνοδο στα ιερά θεωρία της Οικουμένης, στο Κέντρο των οποίων επικάθηται ο τρανός Οικουμενικός Πατριάρχης και Πατέρας μας, Βαρθολομαίος ο οραματιστής.
Κάθε βράδυ, γι΄ αυτούς που έχουν μάτια να δουν, αυτό το ατελείωτο όνειρο της Πόλης, ως να είναι συμφυές με την ανακαίνιση της φύσεως, ως ακούραστος ταξιδευτής που κτυπά τις καρδιές των ανθρώπων, εξαπλώνεται ως συμπεπυκνωμένη δρόσος, από τα γυρίσματα της Ιστορίας και φωτίζεται και αναθερμαίνεται από το φως της Ιεράς Κόγχης του Φαναρίου, για να δώσει μια συνέχεια, να ανορθώσει νοερώς τα γκρεμισμένα τείχη της Πόλης, που έριξαν μέσα στους αιώνες τείχη και τείχη κακίας, διαιρέσεων και ασέβειας, που αναγράφουν, το “αναγράφω σοι η Πόλις σου Θεοτόκε”, συνεχώς ενανθρωπιζομένη, άρα σταύρωση με θέα την ανάσταση.
Ιδιαίτερη τιμή για την Εκκλησιαστική αυτή Επαρχία αποτελεί η αποψινή παρουσία του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. κ. Θεοδώρου του Βου. Μακαριώτατε Δέσποτα, Σας ευχαριστούμε πολύ. Μας περνάτε στα απέναντι, στο Φάρο της Αλεξάνδρειας, στη γη του Νείλου, στις ερήμους των Αγίων και ασκητών, στη Δευτερόθρονη Εκκλησία της Ορθοδοξίας, της Οποίας ο Σεπτός Προκαθήμενος με την τιμία Συνοδεία Του είναι ανάμεσά μας. Στη Ήπειρο του αύριο της Υφηλίου, στα πεινασμένα μαύρα παιδιά με τις λευκές ψυχές, όπως τα λέτε. Εκφράζουμε ευλαβώς ευχαριστίας δια την προσγενομένη τιμή. Σας περιμένουμε να έλθετε ξανά, δια να μας λειτουργήσετε. Επιτρέψτε μου επίσης πω ότι θα προσπαθήσουμε να συμπαρασταθούμε, όσο μπορούμε, όπως έκανε και ο Μακαριστός προκάτοχος ημών, στο έργο της ιεραποστολής.
Επιτρέψατέ μου όμως να πω ότι χαιρόμεθα όλως ιδιαιτέρως που ευρίσκεται μεταξύ μας ο ακούραστος και Πολυσέβαστος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Μελίτων. Γέροντά μου, και μόνο το όνομά Σας μας παραπέμπει στους λόγους που έλεγε, εκείνος που φέρετε επαξίως το όνομά του, “η αγρυπνία φυλάσσει την θύρα του Αγίου την αγρυπνία του σοφού”. Κάτι τέτοιο δεν είναι όλη σας η ζωή; Μια συνεχής και παρατεταμένη αγρυπνία, μια υπέρμετρη θυσία. Μέσα στον βαρύ σταυρό των υψηλών υποχρεώσεών Σας, βρήκατε τον χρόνο να με ευεργετήσετε πολυτρόπως, να με συμβουλεύσετε και να μου συμπαρασταθείτε. Σας ευχαριστώ λίαν ευγνωμόνως, Γέροντά μου. Δεν ευρίσκω λόγους ευχαριστιών που να ανταποκρίνονται στην αγάπη Σας. Να γνωρίζετε ότι ο τόπος τούτος, πάντοτε θα Σας περιμένει με χαρά. Είμαι εσαεί ευγνώμων.
Και τώρα στρέφω με άπειρο σεβασμό το βλέμμα μου σε Σας Γέροντα μου, τον από Γορτύνης και Αρκαδίας Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. κ. Τιμόθεο. Υπηρέτησα πλησίον Σας δέκα χρόνια ως Πρωτοσύγκελλος και πέντε χρόνια ως Επίσκοπος Κνωσού.
Πήρα όλους τους βαθμούς της Αγίας Ιεροσύνης από τας Σεπτάς Χείρας Σας. Θα είμαι ευγνώμων έως εσχάτης μου αναπνοής. Είναι τέχνη να είσαι ο Πρώτος, αλλά και ιδιαίτερη ευλογία να συγχωρείς και να ευλογείς.
Σεβασμιώτατε Γέροντα, συγχωρέσετέ μου, που δυσκολεύομαι αυτή την ώρα να πω, πόσα πολλά Σας οφείλω και ξέρετε γιατί; Διότι είμαστε στην Μεσαρά, την οποία ποτίσατε με τον τίμιο Ιδρώτα Σας. Τι να πω εγώ ο ελάχιστος για τον λευκοπολιό Γέροντα της Εκκλησίας Κρήτης, που εδώ όλοι και όλα μιλούν για Σας, ακόμα και αυτός ο Ιερός Ναός που είμαστε τώρα;
Οι διηγήσεις του καλού λαού ετούτου έχουν ήδη ιστορίσει με την γλαφυρή αφηγηματικότητά του την προσφορά και τις θυσίες Σας. Όχι μόνο ο λαός, αλλά κι΄ όλος ο κόσμος και δεν είναι άγνωστη η φράση του Ηλία Βενέζη για Σας, στο τύπο της εποχής εκείνης, Σας απεκάλεσε: “ο λευίτης της Φαιστού”. Ιδού λοιπόν Γέροντα με την ευχή Σας, έρχομαι εις τον Οίκο του Πατρός μου, από Κνωσού εις Φαιστό και ταπεινώς αναδέχομαι, το ενταύθα έργο Σας και όλως ιδιαιτέρως το πολύμοχθο έργο του Ιδρυτού της Πολιτείας της Καλυβιανής. Υπόσχομαι, με την ευλογία της Παναγίας, ότι θα κάνω ότι δύναμαι για να μη λείψει τίποτα από εκεί που θεμελιώσατε με τόση θυσία, την ιερά αυτή αυλή της προσφοράς, της ανθρωπιάς, της συμπαράστασης, της φιλοξενίας και κυρίως της προσευχής.
Από αυτή την θέση καλούμε πάντας, με την ευχή του Γέροντα, για την συνδρομή προς τα ορφανά παιδιά, για την ανακούφιση των γερόντων, για την υποστήριξη κάθε κουρασμένου και ανήμπορου ανθρώπου, για την βελτίωση και επαύξηση του έργου αυτού σε ευρύτερους τομείς ιεράς διακονίας, για να βρούμε έλεος, αδελφοί, εν ημέρα κρίσεως.
Αφού ανέφερα τα παραπάνω έρχομαι τώρα με ιδιαίτερο σεβασμό να εκφράσω την άπειρη επίσης ευγνωμοσύνη μου προς τους αγίους Αρχιερείς της Εκκλησίας Κρήτης, για την Πατρική τους συμπαράσταση και τιμή.
Χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής λέγομε ότι ταιριάζει εδώ ο λόγος του Αποστόλου “Μακάριον εστί διδόναι μάλλον ή λαμβάνειν” έτσι, με αυτή την σημαία, επιτρέψτε μου να πω, πορεύεται η εδώ Ιεραρχία. Ακούμε από παντού να λέγεται το: “Ο λαός της Κρήτης πρέπει να εγκαυχάται εν Κυρίω για τους καλούς Ιεράρχες του”. Πράγματι πλησίον τους και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, κατά την ενάσκηση των καθηκόντων μου στην Ι. Σύνοδο, αφρουκάστικα την αγωνία τους για το αύριο, έμαθα και διδάσκομαι από την πολύτιμη πείρα τους και χαίρομαι, αληθινά χαίρομαι που είμαι ο μαθητής και ελάχιστος αδελφός τους.
Σεβασμιώτατοι άγιοι Αρχιερείς της Μεγαλονήσου, δεχθείτε μόνο αυτή την γενική ομολογία, αν και για τον κάθε ένα χωριστά υπάρχουν τόσα πολλά καλά που μπορεί να πει κανείς. Η Μεσαρά είναι και δικός Σας τόπος και θα Σας περιμένει για να τον αγιάζετε και να συλλειτουργούμε. Ζητώ τις άγιες ευχές Σας.
Ευχαριστούμε τον Σεβ. Άγιον Ρόδου κ. Κύριλλον και τον καλωσορίζουμε με αισθήματα αγάπης. Ευχαριστούμε ξεχωριστά τον Σεβ. Μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέα για τις φροντίδες, την διάκριση και τους κόπους του, εδώ στην Μεσαρά κατά το διάστημα της Τοποτηρητίας. Είστε όμορος αδελφός του αυτού Νομού, ο φίλος και αδελφός. Ευχαριστούμε κατά πάντα και δια πάντα.
Ευχαριστούμε πολύ τον Πανοσιολ. Αρχιμ. του Οικουμενικού Θρόνου Χρυσόστομο Παπαδάκη, Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας για τους καλούς του λόγους και τους κόπους του προς την Ιερά Μητρόπολή μας. Ευχαριστούμε τον Ιερό Σύνδεσμο Εφημερίων της Μητροπόλεώς μας, ευχαριστούμε όλους όσους βοήθησαν, συμπαραστάθηκαν και συνέδραμαν αυτές τις ημέρες. Ευχαριστούμε το χορό των ψαλτών που μας ήλθε από την Σχολή Βυζ. Μουσικής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης και όλα τα μέσα γενικής ενημερώσεως.
Ευχαριστούμε προσωπικώς τις Αρχές, τους Φορείς τον ιερό κλήρο, το λαό, τις Ενορίες, τις Ιερές Μονές και τα Ιδρύματα της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κρήτης, τα πνευματικά μου τέκνα για την επί τόσα έτη συμπαράσταση και αρίστη συνεργασία των με της ταπεινότητός μου, τους υπαλλήλους της Ιεράς Αρχιεπισκοπής και τους καλούς και εκλεκτούς συνεργάτες μου στις Συνοδικές Υπηρεσίες, Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Κνωσού κ. Ευγένιο, Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου και Πανοσιολ. Αρχιμ. Κύριλλο Διαμαντάκη, Υπογραμματέα Αυτής. Ει ποτέ παραπίκρανα τινά των ανωτέρω ταπεινώς ζητώ συγνώμην.
Ευχαριστώ τους σεβαστούς μου Γονείς, τους κατά σάρκα αδελφούς μου, τους συγγενείς και φίλους και πάντα άνθρωπο που με βοήθησε κατά την πορεία της ζωής.
Νυν δε στρέφομαι προς τον ηγαπημένο λαό της Μεσαράς. Εσύ λαέ του Θεού ευλογημένε που ξέρεις να ζωντανεύεις και να κρατάς τις παραδόσεις, εσύ που με το ευλαβικό σου προσκύνημα, κάνεις τους Αγίους, άμεσους προστάτες, εσύ ο τόσο φιλότιμος και φιλόξενος, εσύ που και σήμερα δέχεσαι εμέ τον ελάχιστο, δηλώνω ότι έρχομαι κοντά σου ως αδελφός, φίλος και ταπεινός δούλος του Θεού, ως ποιμήν ελάχιστος των λογικών προβάτων της Εκκλησίας.
Ποτέ δεν ξεχνώ ότι η πηγή απ΄ την οποία έλαβε ο καλός μου Πατέρας τα αναγκαία για να σπουδάσω, ήταν η Μεσαρά. Είμαι το παιδί μιας αγροτικής οικογένειας που επί σειρά ετών έπαιρνε μαζί του ο Πατέρας του για να τον βοηθήσει στην διανομή του οίνου στα χωριά και τις Πόλεις του τόπου τούτου. Έρχομαι με την χάρη του Θεού για να ανταποδώσω, έρχομαι τώρα να ποτίσω όσο μπορώ τον τόπο τούτο με τον “οίνο της κατανύξεως” κατά το ψαλτήριο της Εκκλησίας. Είναι μια επιστροφή.
Έρχονται στο νου μου αυτή την ώρα τόσες εικόνες από τα απλά, ευλογημένα νοικοκυριά του τόπου, από τις ανόδους και καθόδους των Αστερουσίων, του Αγιοφάραγγου και τόσων προσώπων που γνωρίζω πολύ καλά, από την εποχή εκείνη μέχρι σήμερα. Αλήθεια τους ευχαριστώ για τις ευχές τους όλες αυτές τις ημέρες. Η Μεσαρά είναι φιλότιμη, είναι φιλόξενη, είναι τόπος απλών και παραδοσιακών ανθρώπων. Επιθυμώ να την υπηρετήσω με τις ταπεινές μου δυνάμεις, τον ιδιαίτερα τιμημένο τόπο αυτό, “Πιστεύω του ιδείν αγαθά Κυρίου εν γη ζώντων” (Ψαλμ. 26, 13)
Για τούτο, στεκόμαστε με πολύ προσοχή μπρος στις ανάγκες του λαού. Θέλουμε να περπατήσουμε τον κάμπο και τα βουνά, να αγγίξουμε τα προβλήματα, να ξεκουράσουμε και να συμπαρασταθούμε. Να λειτουργήσουμε πνευματικά πλησίον και μόνο πλησίον σας.
Δεν είναι άγνωστο ότι η Ένωση Μεσαράς είναι η μεγαλύτερη μετά του Ηρακλείου. Δεν είναι άγνωστα τα οικονομικά προβλήματα, η ερήμωση των χωριών, η ανάγκη της πολυποικιλίας των καλλιεργειών, η πολυπάθεια των συσκευασιών, τα προβλήματα της μεταφοράς των καρπών της γης αυτής, οι νέοι ευρωπαϊκοί κανόνες, η ένδεια και παράλληλα η φροντίδα της ανατροφής των παιδιών.
Μπρος σ΄ αυτά δεν χωρεί Δεσπότης παρά μόνο ένας Πατέρας, μια πελώρια αγκαλιά που θέλει να συμπεριβάλει, όλα και όλους. Γι΄ αυτό τίθεμαι στην απόλυτη διάθεση του λαού αυτού και μαζί με τους φορείς και τις Αρχές του, γίνομαι από απόψε μια φωνή μαζί σας, καθαρή και κρυστάλλινη, ευθεία και άμεση που θα δημοσιοποιεί δια παντός μέσου, πρώτα και κύρια, την πνευματική και αναλυτική οικονομική κίνηση της Ιεράς Μητροπόλεως. Γίνομαι ένας ταπεινός συνδετικός κρίκος ενότητος και αγάπης που με την χάρη της Αγίας μας Εκκλησίας, επιθυμούμε να ζητήσουμε μαζί σας ότι πρέπει γι΄ αυτό τον τόπο, ότι αρμόζει, σ΄ αυτό το άκρο του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την ευημερία και την ανάπτυξη της ενιαίας και αδιαίρετης Μεσαράς.
Ελάτε να πορευτούμε όλοι μαζί να αναπαύσουμε, να δροσίσουμε τα ηλιοκαμένα πρόσωπα των αγροτών μας, να τιμήσουμε τον κόπο του εργάτη, τον άνθρωπο του μόχθου στις καθ΄ ημέραν φροντίδες του. Να συμπαρασταθούμε στον υπερήφανο αυτό λαό, να του δώσουμε βοήθεια, ελπίδα και δύναμη για τις ημέρες και τους χρόνους των συνεχών αλλαγών του ανταγωνισμού του διεθνούς περιβάλλοντος.
Λαέ του Θεού ηγαπημένε, κρατώντας σφυκταγγαλιά τις ατίμητες παρακαταθήκες σου, καλούμεθα όλοι εις δοξολογίαν της Υπερθέου Τριάδος. Αναβαίνοντας τις βαθμίδες του Αγίου Θυσιαστηρίου και εις έργον Θεού, βοώμεν καί λέγομεν “Παρακαλείτε, παρακαλείτε τον λαόν μου, Ιερείς λαλήσατε εις την καρδίαν Ιερουσαλήμ, παρακαλέσατε αυτήν” (Ησαΐας μ΄1-2)
Υψώνω ικέτιδες χείρες προς τον φιλάνθρωπο Θεό και με τις πρεσβείες Παύλου και Τίτου, πάντων των εν τη Ιερά Μητροπόλει ταύτη διαλαψάντων Αγίων, Ηλιού του θεσβίτου και πάντων των Αγίων, ίνα η ταπεινή διακονία μας, εδώ, στην Αγιοτόκο Μεσαρά της Αποστολικής χάριτος, στην Γόρτυνα των ιερών Παραδόσεων και των αιματοβαμμένων θρύλων του Γένους, να αποβεί εις σωτηρία πάσης ψυχής, εις ζωήν την αιώνιον και ιερολογίας του Μυστηρίου της ευλάβειας της Κρητικής ψυχής.
† Ο Γορτύνης & Αρκαδίας Μακάριος