“Αλεξανδρείας Θεόδωρος ο Β΄”. Του Θεοφιλ. Επισκόπου Κνωσού κ. Μακαρίου. (2004)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο Β’

Παρά τάς εὐθραύστους καταστάσεις τῶν καιρῶν καί τήν πληθώραν τῶν κακῶν εἰδήσεων, ἔφθασεν εἰς Κρήτην μία εὐχάριστος εἴδησις, ἡ ἐκλογή τοῦ ἀγαπητοῦ καί πράου Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε κ. Θεοδώρου εἰς Πάπαν καί Πατριάρχην Ἀλεξανδρείας.

Τό χαρμόσυνον ἄγγελμα τῆς ἐκλογῆς ἐσκορπίσθη ἀμέσως ἀπό τά κωδωνοστάσια τῶν Ἱ. Ναῶν καί Ἱ. Μονῶν τῶν τόπων ὅπου ἔζησεν εἰς τήν Κρήτην.

Ἔδωκε μεγίστην πνευματικήν ἰκανοποίησιν εἰς τόν Γεραρόν Ἀρχιεπίσκοπον Κρήτης κ. κ. Τιμόθεον, τήν Ἱεραρχίαν τῆς Μεγαλονήσου, τόν ἱ. Κλῆρον καί τό εὐσεβές πλήρωμα αὐτῆς.

Ἀντί βιογραφικῶν σημειώσεων ἤ ἄλλων τινῶν καλῶν λόγων τούς ὁποίους θά εἶχε νά ἐκφράσῃ κάποιος διά τόν νέον Πατριάρχην τῆς Δευτεροθρόνου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀξίζει νά τονισθῇ τό γεγονός ὅτι ὁ νέος Πατριάρχης τῆς Ἀφρικανικῆς Ἠπείρου, εἶναι ὁ προσευχόμενος ἄνθρωπος.

 Τοῦτο δέν λέγεται διά νά μακαρίσωμεν τήν Μακαριότητά Του, ἀλλά ἐπειδή εὑρισκόμεθα εἰς καιρούς πνευματικῆς ξηρασίας, λέγεται πρός ὠφέλειαν πνευματικήν καί ἐγκαύχησιν ἐν Κυρίῳ.

Ἀναφέρει μάλιστα σύγχρονος Γέροντας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅτι ὁ Θεός δίδει εἰς τόν Ἐπίσκοπον κατά τήν καρδίαν αὐτοῦ. Εἰς τήν περίπτωσιν τοῦ Πατριάρχου Θεοδώρου ἔδωκε κατά τήν προσευχομένην καρδίαν αὐτοῦ.

Ὁ Θεόδωρος, εἷς ἄνθρωπος φέρων, τάς ἀγωνίας, τήν παιδικήν πτωχείαν, τούς πόνους καί τάς δυσκολίας τῆς ζωῆς, προσέθεσεν εἰς αὐτάς, σύν τῷ χρόνῳ, καί κατά τό μέτρον τοῦ δυνατοῦ, τήν μέριμναν τῆς θεραπείας καί ἀνακουφίσεως τῶν πλέον βασανισμένων ἀνθρώπων τῆς γῆς, τῶν ἐνδεῶν ὑπάρξεων τῆς Ἀφρικῆς, τῶν ἠγαπημένων τέκνων καί φίλων τοῦ πτωχοῦ Ναζωραίου, μέ ἐλάχιστα μέσα καί δυνατότητας.

Εἰς τήν ἐξ οἰκογενείας εὐλάβειαν Αὐτοῦ, προσετέθη ἡ ἱεραποστολική ἀγωνία τοῦ Ὀρθοδόξου ἐν Ἀφρικῇ Ἐπισκόπου, τοῦ Κυρηναίου τῶν ἀοιδίμων Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας Παρθενίου τοῦ διανοητοῦ καί Πέτρου τοῦ ἀνακαινιστοῦ.

Ἡ συνάντησις Αὐτοῦ μετά τῆς εὐλαβείας τοῦ Ὀρθοδόξου ἤθους τῶν ἐσχατιῶν τῆς Ρωσίας καί τῶν ἀναγκῶν τῆς Ἀφρικῆς, τόν ἔκαμαν ποιοῦντα μετανοίας καί νυκτερινάς προσευχάς, ἀσταματήτους ἀκόμα καί κατά τάς ὀλίγας ἡμέρας ἀναπαύσεως, ἐκ τῶν κόπων Του, ἐν τῷ τῇ Ἱ. Μονῇ τῆς Μετανοίας Του, τήν Ἀγκάραθον, εὑρισκομένῳ κελλίῳ.

Ἐκεῖ ἤκουσαν οἱ ἐκ Κρήτης καί τῆς Ἱ. Μονῆς προερχόμενοι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, Προκάτοχοι Αὐτοῦ τάς ἐνθέρμους προσευχάς καί δεήσεις καί μαζί μέ αὐτάς ἔπλεξαν τόν στέφανον τῆς διαδοχῆς, τήν σχηματιζομένην ὑπό παραδόσεων καί ἀναμνήσεων ὅπου, παρά τούς ἀντιθέτους καιρούς, μένουν καί διαιωνίζονται διά τήν δόξαν τοῦ Κυρίου καί τῆς Ἀγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.-

† Ὁ Κνωσοῦ Μακάριος